نویسنده‌ی مهمان: حبیب حسینی‌فرد
رمان تازه‌ی پائولو کوئیلو به نام «بی‌وفایی» یا «خیانت»، ٰUntreue (عنوان اصلی Adultério) به تازگی به آلمانی هم ترجمه شده و در چاپ اول با تیراژ ۲۰۰ هزار نسخه به بازار آمده است. اغلب ناقدان آلمانی معتقدند که این اثر هم مثل بیشتر رمان‌های کوئیلو، کیفیت ادبی چندانی ندارد و حول همان توصیه‌های اخلاقی و فردی و نشان‌دادن راه «سعادت و آرامش درونی و فردی» می‌چرخد.
شخصیت اصلی داستان، زن ژورنالیست سی‌ویک‌ساله‌ای به نام لیندا ست که با شوهر ثروتمند و دو پسر خود در ژنو (محل اقامت کوئیلو) زندگی می‌کند. لیندا به بی‌حوصلگی و درون‌سردی و افتادن از دل و دماغ دچار شده، در مسیر افسردگی است و به خصوص علاقه‌ای به سکس با شوهرش هم ندارد. بخش بزرگی از ۳۰۰ صفحه رمان، حدیث نفس لیندا ست با طرح سؤالات و توضیحات خود او و اندرزها و نصایح فردی برای خواننده، بدون تصویرها و صحنه‌هایی که خواننده بتواند در آن‌ها نقشی از زندگی واقعی پیدا کند.
عجیب این که جریان‌داشتن رمان در ژنو هم چندان کمکی به ارتباط پیرنگ آن با مسائل اجتماعی این شهر و کشور نمی‌کند. در جاهایی از کتاب، کوئیلو اطلاعاتی از ساختار سیاسی سوئیس پیش روی خواننده می‌گذارد که مترجم آلمانی مجبور شده تقریباً همه‌ی این اطلاعات را تصحیح کند، چون غلط یا ناقص بوده‌اند. هر سال یا دو سال یک کتاب منتشر کردن و به تولید انبوه رسیدن، ورای بحث‌انگیزبودن کیفیت تولیدات، این پیامدها را هم دارد و کار روی دست مترجم بیچاره می‌گذارد.
بدون نظر