از وقتی که آلبوم «صبح، بهار، بهاران» را در این وبلاگ معرفی و نقد کردم، ایمیل‌های زیادی داشتم که مثل برخی دوستانم می‌گفتند پی آلبوم گشته‌اند، ولی پیدایش نکرده‌اند. خود من هم به زحمت آن را پیدا کردم. هرچند ناشر این آلبوم موسسه‌ی مشهور «چهارباغ» است، ولی انگار گمنامی امیرحسین سام (آهنگساز) و علی بیات (خواننده) باعث شده از چشم ویزیتورهای نوارفروشی‌ها مخفی بماند. البته این سوای فضای عمومی نوارفروشی‌های ماست که داخل‌شان که می‌شوی، انبوه متراکمی از ژست‌های عامه‌پسند خوانندگان نوظهور پاپ یقه‌ات را می‌گیرد، از باند بلندگوی استریوی داخل مغازه هم که جز صدای دوپس… دوپس… چیزی شنیده نمی‌شود تا جایی که کمی‌خجالت هم می‌کشی که سراغ یک آلبوم موسیقی سنتی را بگیری، آن هم از خواننده و آهنگسازی که نه شجریان است، نه ناظری‌ست، نه افتخاری و نه حتا بابک بیات! روده‌درازی نکنم. به «امیرحسین سام» که در لندن است ایمیل زدم و از خودش کمک گرفتم. آن‌ها که مشتاق سی‌دی یا نوار این آلبوم هستند، پاسخ‌شان را می‌توانند از خود آهنگساز بگیرند که با دلی شکسته چنین جواب داده:
«… اما راجع به نوار «صبح، بهار، باران» که به دلیل ناشناس بودن آهنگساز و خواننده‌اش با وجود آن‌که ناشرش “چهارباغ” است و معتبر است، اما هیچ توزیع‌کننده‌ای به آسانی آن را توزیع نمی کند. تنها راهش این است که دوستداران از نوارفروشی‌های معتبر بخواهند که تعدادی سی‌دی و نوار به “چهارباغ” سفارش بدهند (شماره ۲۳۶۱۸۷۶). البته در تهران “بتهون” و “پارت” قبلأ داشتند. اگر تمام کرده باشند باید از آن‌ها خواست تا دوباره سفارش بدهند. ما که هرچه به “چهارباغ” می‌گوییم توفیری ندارد، مگر این که شما و دوستان‌تان در داخل ایران بزرگواری کنید و همتی شاید که این نغمه‌ها به گوش عاشقان برسد. با این وجود از آن‌جا که کار عشق، کار درهم و دینار نیست من دلسرد نشدم و کار بعد را هم با جوانان دیگری منتشر خواهم کرد تا بماند برای بعدها…»
پیوند:
ساز و نوایی تازه در موسیقی ایران
یادداشتی در معرفی آهنگساز و خواننده، و چند و چون آثار این آلبوم همراه با شنیدن تصنیفی از آن
بدون نظر