در اولین غلطنامه که منتشر کردم، نوشتم: «آن‌هایی که آیین نگارش را می‌دانند و رعایت می‌‌کنند که هیچ. آن‌ها که می‌دانند و رعایت نمی‌کنند، می‌توانند هم‌چنان رعایت نکنند؛ زور که نیست. اما آن‌ها که نمی‌دانند و یا می‌دانسته‌اند و یادشان رفته، فکر می‌کنم این [غلطنامه]های گاه‌گداری، به دردشان بخورد.» بعد هم این همه احسنت و آفرین نثارم کردند و چشم‌چشم گفتند، اما آخرش چی؟ یعنی تعداد کسانی که عمدا رعایت نمی‌کنند واقعا این‌قدر زیاد است و من خبر ندارم؟ این همه احترام می‌گذارند به طرح موضوعات این‌چنینی، اما پای انجام‌دادن که می‌رسد، همه چیز انگار یادشان می‌رود. روز و شبی نیست که انبوهی از غلط‌های نگارشی و نقطه‌گذاری را نشود در متن وبلاگ‌ها و کامنت‌ها دید. می‌خواستم غلطنامه‌ی۴ را بنویسم و درباره‌ی پاراگراف‌بندی چیزهایی بگویم که همین چندلحظه پیش با دیدن یکی دیگر از بی‌شمار نمونه‌های غلط‌نویسی روبه‌رو شدم و آه از نهادم برآمد. وقتی هنوز ساده‌ترین نکات مطرح‌شده در غلطنامه‌های پیشین رعایت نمی‌شوند، فکر می‌کنم تخصصی‌تر کردن موضوع، بیش‌تر مایه‌ی هدردادن آن می‌شود. محض رضای خدا به این نمونه از یکی از وبلاگ‌ها [بدون لینک و مشخصات] دقت کنید!
ناراحت نشوید؛ این نوشته‌ی ۱۰سطری، فقط کمی بیش‌تر از ۳۰غلط نگارشی و نقطه‌گذاری دارد. پیش‌تر هم گفته‌ام که محاوره‌ای نوشتن هیچ اشکالی ندارد، ولی می‌شود محاوره‌ای را هم تمیزتر و منظم‌تر و بی‌غلط نوشت. و اما برجسته‌ترین غلط‌ها بدون این که بخواهم مته به خشخاش بگذارم:
۱- در کلمه‌ی «خاله‌ها»، «ها»ی جمع جدا نوشه شده درحالی که «ها»ی جمع باید با نیم‌فاصله کنار کلمه بنشیند.
۲- از استفاده‌ی بی‌مورد از سه‌نقطه که بگذریم، روش استفاده از آن اما استانداردی دارد. بعد از کلمه‌ی «همدان»، به‌جای سه‌نقطه، چهار نقطه گذاشته شده. حتما می‌دانید که وقتی پس از کلمه‌ای از سه‌نقطه استفاده می‌کنید و بعد از آن فاصله می‌اندازید، ماشین آن را به عنوان یک کلمه می‌شناسد. درضمن وقتی جمله‌ای را با سه‌نقطه تمام می‌کنید، نیازی به استفاده از نقطه‌ی آخر [به‌عنوان نقطه‌ی چهارم] نیست.
۳- در همان مورد بالا، بعد از نقاط، بی‌هیچ‌فاصله‌ای جمله‌ی بعدی شروع شده. درحالی‌که همواره بعد از هر علامت نقطه‌گذاری باید از «فاصله» استفاده کرد.
۴- کلمه‌ی «دیدوبازدید» که در مجموع یک واژه محسوب می‌شود، به‌خاطر فاصله‌های موجود تبدیل به سه کلمه‌ی مستقل شده.
۵- در سطر دوم هم دوباره اشکال سه‌نقطه بعد از کلمه‌ی «بیمارستان» تکرار شده.
۶- بعد از سه‌نقطه‌ی مورد بالا، علامت تعجب بی‌هیچ دلیل روشنی استفاده شده که کاربرد آن اصلا مشخص نیست.
۷- باز هم در ادامه‌ی اشکال بالا، پس از علامت تعجب، بدون هیچ فاصله‌ای، کلمه‌ی بعدی نوشته شده.
۸- در سطر سوم، کلمه‌ی «امشب» به‌طرز وحشتناکی به کلمه‌ی «رو» یا همان «را» چسبیده. انصافا خود شما ناراحت نمی‌شوید از دیدن چینین منظره‌ای؟
۹- در همین سطر، فعل «می‌گذرونیم» به شکل سرهم نوشته شده، درحالی‌که «می» مضارع باید با «نیم‌فاصله» از آن جدا شود.
۱۰- برای سومین‌بار، بعد از یک علامت نگارشی [علامت تعجب بعد از سه‌نقطه] «فاصله» ایجاد نشده.
۱۱- در ابتدای سطر چهارم سه کلمه‌ی «بابا»، «و»، «گفتم» پشت‌سرهم نوشته شده‌اند، بدون هیچ فاصله‌ای؛ درست برعکس «دیدوبازدید» که نابه‌جا ازهم جدا شده‌بودند.
۱۲- در همین سطر، دو کلمه‌ی «غذا» و «بلد» هم بدون فاصله به‌هم چسبیده‌اند. یکی نیست بگوید کلمه‌ی «غذابلد» یعنی چی؟
۱۳- در ادامه‌ی سطر چهار، داخل پرانتز، کلمه‌ی «به‌جز» به شکل «به جز» نوشته شده و از نیم‌فاصله استفاده نشده.
۱۴- اول سطر ششم که علامت سوال تک افتاده، اولا مگر جمله سوالی‌ست که با علامت سوال تمام شده؟ و دوم این که چون موقع تایپ، بین علامت تعجب و علامت سوال از «فاصله» استفاده شده، علامت سوال ناخواسته افتاده پایین و چنین شکل مسخره‌ای پیدا کرده.
۱۵- در ادامه‌ی همین سطر، بین «می» و «گفت» به‌جای نیم‌فاصله، فاصله افتاده.
۱۶- بلافاصله بعد از همین «می‌گفت» از علامت دونقطه استفاده شده اما کلمه‌ی بعدش چسبیده به دونقطه که غلط است.
۱۷- آخر همین سطر ششم بازهم اشکال فاصله‌ی بعد از سه‌نقطه حضوری ننگین دارد.
۱۸- در سطر هفتم هم بعد از نقطه‌ی آخر، کلمه‌ی «امشب» بدون فاصله تایپ شده.
۱۹- کمی جلوتر هم دوباره همین اشکال درمورد علامت تعجب دیده می‌شود.
۲۰- اول سطر هشتم هم ایضا.
۲۱- در ادامه‌ی سطر هشتم، کلمه‌ی «غیرشهادت» که یک کلمه محسوب می‌شود، به‌شکل «غیر شهادت» یعنی با فاصله از هم نوشته شده.
۲۲- دنباله‌ی آن هم باز «نمی» فعل «نمی‌کنه» جدا افتاده.
۲۳- و بلافاصله بعدش، اشکال تکراری عدم استفاده از فاصله بعد از نقطه.
۲۴- در سطر نهم هم می‌بینید که بعد از سه‌نقطه فاصله‌ای وجود ندارد.
۲۵- ادامه‌ی جمله هم می‌رسد به کلمه‌ی «پشت‌بام‌ها» که دو اشکال آشکار دارد؛ یکی استفاده از فاصله به‌جای نیم‌فاصله بین «پشت» و «بام» و دیگری چسباندن «ها»ی جمع. درستش این است: «پشت‌بام‌ها».
۲۶- الحمدلله یادداشت بالا با غلط هم تمام می‌شود؛ استفاده از علامت تعجب و بلافاصله پنج‌نقطه به‌جای سه‌نقطه و تازه همه‌ی این‌ها به‌شکلی که این همه علامت بی‌ریخت افتاده‌اند پایین. درحالی‌که اگر بعد از کلمه‌ی «است» بدون هیچ فاصله‌ای علامت نگارشی تایپ شود، تحت هیچ شرایطی از کلمه جدا نمی‌شوند و اعصاب خواننده را به‌هم نمی‌ریزند.
هرچند مشخصات وبلاگ مورد اشاره را نداده‌ام، اما امیدوارم صاحب آن از من نرنجد و بگذارد به‌حساب خدمتی که به‌واسطه‌ی نوشته‌ی او به آیین درست‌نگاشتن می‌شود و انبوهی دعای خیر نصیب خودش می‌کند. اما از باقی دوستان که این مسایل را رعایت نمی‌کنند و دوست دارند که رعایت کنند، تقاضا می‌کنم به‌فکر دعاهای خیر دیگران نباشند و به‌جز بازنگری غلطنامه‌های پیشین، کمی حساسیت به‌خرج بدهند. شما که به‌سادگی این امکان را دارید تا اهل «نوشتن» باشید، تلاش کنید نگارش‌تان هم فرهیخته باشد. فرهیختگی در «اندیشه» و «زبان» به تکرار، تامل، جدیت، تفکر و مطالعه نیاز دارد، اما فرهیختگی در «نگارش» فقط کمی حوصله می‌خواهد برای یادگیری. جز این است؟
پیوندها:
:: غلط ـــــ نامه ۱ / نیم‌فاصله
:: غلط ـــــ نامه ۲ / نقطه‌گذاری و فاصله‌ها
:: غلط ـــــ نامه ۳ / «را» و «به»
:: غلط ـــــ نامه ۵ / تفاوت کاراکترها
:: چرا نیم‌فاصله؟ / از وبلاگ پادساعتگرد
:: دانلود برنامه‌ی TrayLayout
بدون نظر