ایران درودی با نوشتن از کارزار زندگی‌اش این امکان را به ما داده تا، با کلماتی واقعی و خودی، هم‌سفر او شویم. کلمات او قرار بود در «فاصله‌ی بین دو نقطه» تصویرگرِ داستانِ آمدن و رفتنِ یک انسان باشند، اما فراتر از نقطه‌ی پایان…
پرتو شریعتمداری: در آغاز کلمه بود. ماسک نبود. پیدا نمی‌شد؛ در آغاز پیدایش کووید. در داروخانه‌ها و فروشگاه‌ها که سراغش را می‌گرفتی، می‌شنیدی که «تمام شده. شاید اگر صبح خیلی زود آمده بودید می‌شد بخرید. حالا معلوم نیست کی بیاید». در خیابان صف‌های طولانی…
اگر بپذیریم که هنر موسیقی نیز، مانند سایر اشکال هنر، زبانی برای بیان روح زمان خود است، می‌توان درک کرد که موسیقی میکیس تئودوراکیس در فیلم‌های سیاسی کوستا گاوراس تا چه میزان برای جوانان چپ‌گرا و روشن‌فکران آزادی‌خواه در دهه‌های شصت و هفتاد میلادی…
چه کسی می‌تواند از یاد برده باشد روزی که خرمشهر آزاد شد، تابلوِ «به خرمشهر خوش آمدید» را با تابلوی «به خرمشهر خوش آمدید، جمعیت: ۳۶ میلیون نفر» عوض کردند! و امروز خوزستان، مثل آن سال‌های جنگ، ۸۳ میلیون نفر شده است. …
اولین‌بار که طراحی برای میلان کوندرا جدی شد، زمانی بود که کتاب «هنر رمان» او در دههٔ ۱۹۸۰ در آمریکا به انگلیسی ترجمه شد و ناشر آمریکایی قصد داشت طرحی را از خود کوندرا به‌عنوان طرح جلد کتاب چاپ کند. از آن پس یکی…
به‌جز یک شب که از شدتِ بدحالی به یقین رسیدم که روزِ بعد را نخواهم دید، در دیگر روزها و شب‌های بدحالی می‌گفتم خب، دندان روی جگرِ صاحب‌مرده‌ات بگذار، دوره‌ی بیماری می‌گذرد و نهایت چند وقتی هم ضعف خواهی داشت و تمام می‌شود می‌رود…
فردای روزی که یدو شش سیمرغ فجر را گرفت، نویسنده‌ی داستانی که فیلمنامه از آن اقتباس شده، گفت پایان فیلم از نظر منطق داستانی مشکل دارد. کمتر کسی هست که دقیقاً بداند پایان‌بندی داستانِ فیلم چه تفاوتی دارد با پایان داستان در کتاب نویسنده.…
اصغر عبداللهی که امروز هفتمِ دیِ سالِ کرونا پیرنشده و بر اثر بیماری لاکردارِ سرطان درگذشت، در کنار توان و خلاقیتِ زبانزدش در فیلمنامه‌نویسی از بهترین داستان‌نویسان معاصر هم بود با داستان‌هایی که برخی‌شان را حتا می‌توان موضوع تدریس داستان کوتاه قرار داد. …
با درگذشتِ چنگیز جلیلوند صداپیشه، این قرن رو به اتمام، تمام نشانه‌هایش را دارد با قدرت در خودش فرو می‌کشد و می‌بلعد. شاید بشود گفت که تقدیر صدای چنگیز جلیلوند شباهتی تام به مقدرات تاریخ این قرن داشت؛ قرنی که حالا همه‌ی نشانه‌های مادی…
مردی که در طول این سالیان در قصر ویکتوریایی‌اش جز به شکارِ قرقاول و تماشای فیلم و مطالعه و نگارشِ دلخواهش نپرداخته، نه استادِ سیاست است و نه درس‌خوانده‌ی تاریخ و فلسفه، نه لب به اعتراضی گشوده و نه در طول این سال‌ها قلم…