اولین روزی که تلگرام فیلتر شد، اوقاتم حسابی تلخ بود. در مسیرم به شهرکتابی برخوردم. گفتم به آنجا روم بلکه کمی آرام‌تر شوم. پیش‌تر بارها انگشت اشارت به سمت خویش گرفته بودم که تا وقتی کتابِ نیمه‌تمام یا نخوانده در خانه داری، حق خرید…
نام بهرام مرادی برای من یادآور جایزه‌ی فقیدِ هوشنگ گلشیری در سال ۱۳۸۲ است. دوره‌ی سوم این جایزه بود و مجموعه‌داستان «خنده در خانه‌ی تنهایی» بهرام مرادی مشترکاً با مجموعه‌داستان «پاره» نوشته‌ی سهیلا بسکی جایزه‌ی بهترین مجموعه‌داستان اول را گرفت. اگر هم آن مجموعه…
اکرم پدرام‌نیا: جیمز جویس که از نویسنده‌های معروف و اثرگذار قرن بیستم است، برای چاپ آثارش سختی‌های بسیار کشید و سال‌های بسیاری از عمرش به تلاش برای چاپ بی‌سانسور کتاب‌هایش گذشت. از آن میان، مجموعه‌داستان دابلنی‌ها حکایتی ویژه، حیرت‌انگیز و بس تلخ دارد. وقتی جیمز…
حبیب حسینی‌فرد: فیلیپ راث تا سال ۲۰۱۲ هم‌چنان پرکار ماند، با شاید نوشتن یک کتاب در سال. در این سال، یعنی در هشتاد سالگی، روی یک قطعه‌ی کوچک کاغذ نوشت: مبارزه با نوشتن تمام شد. کاغذ را چسباند به مونیتورش و هر روز صبح…
رضا شکراللهی: اگر داستان‌نویس هستید یا شاعر یا در ادبیات غور و پژوهش می‌کنید یا فقط خواننده‌ی حرفه‌ای ادبیات کلاسیک فارسی هستید، «شاهنامه با تصحیح انتقادی مهری بهفر و شرح یکایک ابیات» به نان شب‌تان می‌ماند. کافی است چند صفحه از یکی از دفترهای…
همه سیدرضا شکراللهی را به‌درستی ویراستار سرشناس حوزه‌ی ادبیات داستانی می‌دانند، و آن هم نه صرفاً ویراستار زبانی بلکه، به‌معنای دقیق کلمه، ویراستار ادبیات داستانی. دوستی ۲۵ ساله‌ی من با او نیز از همین مسیر رشد یافته است. طوری که اکثر قریب به اتفاق…
رضا شکراللهی: دوستی نادیده خبر داد که کتاب «در سوگ و عشق یاران» زنده‌یاد شاهرخ مسکوب را انتشارات فرهنگ جاوید برای اول‌بار در ایران منتشر کرده و همین روزها در دسترس همگان قرار می‌گیرد. شاهرخ مسکوب بی‌نیاز است از هرگونه وصف و ستایش، اما…
محمدحسن شهسواری: در باب تفاوت‌های جستار (Essay) و مقاله (Article) مطالب خوبی در همین فضای مجازی هست که سر شما را با آن درد نمی‌آورم. گرچه این ژانرِ نوشتاری، در غرب تاریخی چندصدساله دارد اما در ایران قدمتی چندانی ندارد. کامران فانی در یک…
شعار نمایشگاه امسال از عجیب‌ترین شعار‌هایی است که در مورد کتاب و کتاب‌خوانی شنیده‌ام. احتمالاً به گوش شما هم خورده و امیدوارم به گوش شما هم طنینش همان‌قدر چکشی باشد تا در نتیجه‌گیری نهایی این چند سطر، حس تنهایی نکنم: «نه به کتاب نخواندن»…
«اگر این خیال‌ها نبود، اگر جادوی موسیقی نبود، اگر بشر آن‌قدر سرگرم چرخ و باروت و آب می‌شد که سازها را کشف نمی‌کرد، تمام آدم‌ها یکجا دق می‌کردند و می‌مردند.» اگر قرار باشد فقط یک جمله از رمان تن تنهایی را بیرون بکشم برای…