رضا شکراللهی: خیلی مهم است که رادیو صدای مردم باشد، حتا صدای «ای بمیرید»ِ مردم از زبان گوینده‌ی یک برنامه خطاب به برخی برَندبازانِ خوب‌ژن. از آن مهم‌تر و واجب‌تر اما، «صادق بودن» با مردم است.
فایل صوتیِ کوتاهی که دارد دست‌به‌دست می‌شود از قطع شدن صدای گوینده در برنامه‌ی زنده‌ی رادیو ـ وقتی که عصبانی می‌شود و نفرین می‌کند ـ برای من که سال‌ها در رادیو کار کرده‌ام شک‌برانگیز بود.
یادم نمی‌آید در هیچ برنامه‌ای ـ تأکید می‌کنم، در هیچ برنامه‌ای ـ میکروفن گوینده‌ی برنامه‌ی زنده، درست در لحظه‌ی گفتن جمله‌ای ولو به‌شدت خارج از چارچوب، اصطلاحاً گرفته شده باشد (همان قطع کردن صدا).
چند بار آن را شنیدم. سرعتِ عمل در گرفتنِ میکروفنِ گوینده‌ی رادیو کاملاً غیرعادی است. از آن مهم‌تر توضیح گوینده بعد از برگشت روی آنتن است که سعی دارد شنونده را شیرفهم کند که صدایش را قطع کرده‌اند.
با این اوصاف به‌نظر می‌رسد که با یک صحنه‌سازی احتمالاً به قصد تبلیغات در شبکه‌های مجازی و دیگر رسانه‌ها روبه‌روییم.
اندکی پرس‌وجو هم کافی بود تا متأسفانه برسم به ضرورت طرح این سؤال از عوامل برنامه که، اگر این حدس درست باشد، برای بر سرِ زبان‌ها انداختنِ نام برنامه و مشهور کردن آن، آیا رواست رفتاری چنین ناراست، آن‌هم با مردمی که ادعای صدایِ آن‌ها بودن‌شان را داریم؟
مگر نه است که همه‌ی آن‌چه این روزهای تلخ و تیره می‌کشیم، ریشه در «دروغ» دارد؟ دروغ و دروغ و دروغ، که مثل خوره به جان حکومت و دولت و ملت افتاد و عاقبت شد آن‌چه نباید می‌شد.