به انتخاب نازنین رجبدوست
درخت اسطورهایترین پدیدهی طبیعت است؛ اسطورهای هماره زنده در میان همهی ملل و در جانِ همهی فرهنگها. از دوران پیش از تاریخ، تصویر درخت و نمادپردازی آن در هنر هند، بینالنهرین، ایران، یونان، مصر و… در سه مفهوم اسطورهایِ درخت کیهانی، درخت زندگی و درخت دانش جلوهای آشکار و مکرر داشته و دارد. همان که در فرهنگ ایرانی به سان نماد عشق سر برآورده است؛ نمادی در میانهی جهان. و نمادی مینوی و بهشتی که ریشه در خاک دارد، اما رو به آسمان قد میکشد، با شاخههایی هماره رو به فراز. [ادامــه]
درخت در نگاه هنرمندان اثری هنری ست پیوسته زایا. اندیشهای که به آفرینش اثر هنری میانجامد، به سان همان ریشهی درخت است که آن را ایستا و پایدار میدارد و جلوههای نور و رنگ آن، شاخهها و برگهایی ست که هنرمند و هنربین را به پرواز در عالم خیال درمیآورد و مجموع آن، گاه ژرفترین لایههای پهنهی استعاره را دلالت میکند.
خیالِ این درخت در لطیفترین لایههای ذهن هنرمند ایرانی نیز جایگاهی ازلی و ابدی داشته و دارد. اکنون فرصتی خوش فراهم آمده برای برپایی نمایشگاهی درختمدار برای نگاهی دوباره به آثار هنرمندانی که به این اسطورهی نامیرای طبیعت، توجهی فراتر از درنگهای کوتاه داشتهاند. روشن است که این نمایشگاه جلوهگاه همهی تلاش و خواستِ ما نیست و جای آثار گرانقدر هنرمندانی نظیر سهراب سپهری، ابوالقاسم سعیدی، حسین محجوبی، احمد اسفندیاری، گنجی، رضا لواسانی و بزرگانی چون ایشان در آن خالی ست. با این حال، آن چه در این نمایشگاه گردِ هم آوردهایم، مرهون همدلی و یاری هنرمندانی ست که آثارشان روشنیافزا و اعتباربخش این مجموعه است.
کانون معماران معاصر ـ یکم تا تا بیستوهفتم خرداد ۹۴ ـ شهرک غرب، خیابان حسن سیف، کوچهی دوم، پلاک ۷ ـ تلفن: ۸۸۵۹۱۳۸۶