خوابگرد

دو جایزه‌ی مهم ادبی غیردولتی نفس تازه می‌کنند

جایزه‌ی ادبی نویسندگان و منتقدان مطبوعات
ترکیب داوران این جایزه تغییر می‌کند. مهدی یزدانی‌خرم گفته است: این جایزه از قدیمی‌ترین جوایز خصوصی ادبیات است و در هر شرایطی نمی‌خواهد خود را از صحنه بیرون بکشد. اما این جایزه امسال با تغییراتی برگزار خواهد شد. به احتمال زیاد دو تغییر خواهیم داشت؛ من و محمدحسن شهسواری به هیئت مؤسس خواهیم رفت و امسال داوری نخواهیم کرد. من به دلیل مسوولیتی که در نشر چشمه دارم و این‌که در این نشر نویسنده‌های مختلفی با سلیقه‌های ادبی مختلف کتاب منتشر می‌کنند و حضور من به عنوان داور در این فضای مسموم ادبی ممکن است شبهه‌برانگیز باشد و انتخاب دوستانی که منتخبان جایزه‌ی منتقدان هستند ممکن است به حساب حضور من در این نشر گذاشته شود.‌ گرچه کسانی که بخواهند حرف نامربوطی بزنند در هر شرایطی حتا با رفتن من به هیئت مؤسس حرف‌شان را خواهند زد. محمدحسن شهسواری هم به دلیل کلاس‌های داستان‌نویسی‌اش و این‌که بسیاری از شاگردانش کتاب منتشر کرده‌اند از داوری کنار می‌رود و به هیئت موسس خواهد آمد. به هر حال ما این اقدام را کردیم تا سوءتفاهم‌های احتمالی از بین برود و برای کسانی که از این نشر کتاب داشته‌اند یا به کلاس‌های داستان‌نویسی شهسواری می‌روند به این دلیل مشکلی پیش نیاید. جایزه‌ی منتقدان هم‌چنان به دبیری احمد غلامی برگزار خواهد شد. ایشان رییس هیئت مؤسس نیز خواهند بود و ما نیز در هر شرایطی در کنار این جایزه خواهیم بود.

جایزه ادبی هوشنگ گلشیری
جایزه ادبی گلشیری نیز بار دیگر سالانه شد. یونس تراکمه گفته است: دوسالانه کردن جایزه گلشیری در حقیقت یک تجربه بود نه یک استراتژی. این‌که بنیاد گلشیری چنین تصمیمی گرفت به دلیل تعداد اندک کتاب‌های داستانی بود که در طول سال منتشر می‌شد، به دلیل اینکه کیفیت رقابتی جایزه و داوری آثار پایین آمد. در واقع، انتخاب‌ها به کیفیت بالایی نرسید. تصمیم گرفته شد، به جای برگزار نکردن جایزه، آن را دوسالانه کنیم؛ به این شکل که در یک دوره، مجموعه‌‌های داستان و در یک دوره، رمان‌ها بررسی شوند. به هر حال دوسالانه کردن یک راه‌حل مقطعی بود. سال گذشته با کتاب‌های بسیاری مواجه شدیم و ناگزیر از میان رمان‌های ۸۷ و ۸۸ به دو رمان سال ۸۷ جایزه دادیم که این موجب شد در حق رمان‌های سال ۸۸ اجحاف شود. چون آثار هر سال باید با کتاب‌های همان سال قیاس شود. این روند موجب می‌شد عملاً ما یک سال از ادبیات داستانی منتشرشده عقب بمانیم. گرچه آن سال کتاب‌ها کم بود و سال بعد بسیار و حالا هم به دلیل ماندن کتاب‌ها در ارشاد وضعیت خوبی نداریم، اما در هر حال به اعتقاد بنیاد گلشیری دوسالانه شدن، این مشکلات را حل نکرده و بحث ممیزی و مشکلات آن باید جایی بیرون جایزه مطرح شود.

منبع: روزنامه‌ی شرق