مدتی ست سایتی ادبی راه افتاده با رویکردی ظاهراً مستقل به نام «مد و مه» با شعار «دفتری برای ادبیات و هنر» و البته «به زعم ما»، که خیلی هم فعال است و هر روز مطلبی تازه منتشر می‌کند و بخش لینکده‌اش هم دائماً به‌روز می‌شود. اولین بار که دیدمش، طبیعی بود که بروم سراغ صفحه‌ی «درباره‌ی ما» تا ببینم این دفتر به زعم «چه کسانی» اداره می‌شود. صفحه‌اش خالی بود. کل سایت را زیر و رو کردم، اما هرچه گشتم، جز دیدن نام چندنفر آشنا در مقام نویسنده‌ی احتمالاً مهمان، چیزی دندان‌گیر در این‌باره نیافتم.
بیش از دوهفته پیش یعنی در روز ۱۶مهرماه ایمیل زدم و گفتم که سایت‌شان آدرس فید ندارد و خیلی محترمانه هم از ایشان پرسیدم، چرا این سایت از معرفی «گردانندگان» و «مرام‌نامه»اش پرهیز کرده و آیا لازم نیست در فضای سوءتفاهم‌خیز ادبیات ایران، مخاطبان بدانند که قرار است این سایت دیدگاه و نظرگاه چه کسانی را بازتاب دهد؟ این «به زعم ما» دقیقاً یعنی چه کسانی؟ ایمیلم بی‌پاسخ ماند و هنوز مانده، و دیروز دیدم صفحه‌ی «درباره‌ی ما»، انگار در پاسخ به من، سیاه شده با متنی شتابزده و پرغلط که بیش‌تر به حیرتم افزود. متن را بی‌هیچ ویرایشی در اینجا می‌آورم:
اینجا فضایی برای عشق ورزی ست…
جایی برای ضیافت همهی آنها که به ادبیات عشق میورزند، پس در اینجا گرد آمدهایم که از عشق به ادبیات بگوییم. چه فرق می‌کند گردانندگان «مد و مه» جمع جوانی هتند که با این عشق به میدان آمدهاند، جوانانی چون من، چون شماف چون ما… پس به زعم ما هر انکس که در «مد ومه» از ادبیات بنویسد، جزیی از این خانواده است که روزبهروز بزرگتر می‌شود. نامهایی که روز به روز بر تعداد آنها افزوده می‌شود. اگر شما هم عاشق ادبیاتید، اگر شما هم دوست دارید به این خانواده بپیوندید، آغوش ما باز است و چشم انتظار رویت دوستانی که تازه از راه میرسند… اگر دستی بر قلم دارید برای ما بنویسید تا در ضیافت «مد و مه» شماهم سفره دار باشید…
[تأکیدها از من است]
در پایان آن هم نام چند نفر را ردیف کرده‌اند که نوشته‌هایی از آنها تا کنون در این سایت منتشر شده است؛ کسانی که شماری از آنها مثل من هیچ اطلاع دقیقی از گردانندگان سایت ندارند. انتشار هر صدایی متفاوت در این عرصه بسیار نیکو ست، اما فکر می‌کنم بد نباشد آدم بداند این صدا از بلندگوی چه کسانی در می‌آید.
و حالا من در برابر این پرسش قرار گرفته‌ام که این عشق‌ورزی به جای رختخواب در سایت ادبی، هم‌چنان قرار است به زعم «کدام ما» صورت بگیرد. تا اطلاع ثانوی پاسخ این پرسش فقط همین است: گردانندگان: «ما» ـ مرام‌نامه: عشق‌ورزی!
پی‌نوشت:
گردانندگان سایت «مد و مه»، پس از خواندن متن من، دو کار خیلی مهم انجام داده‌اند؛ غلط‌های تایپی متن اولیه‌شان را گرفته‌اند و با اضافه‌کردن بخشی دیگر به صفحه‌ی «درباره‌ی ما» ثابت کرده‌اند که اصرار دارند هیچ نشانی از خود آشکار نکنند. بخش اضافه‌شده که بیش‌تر به جوابیه می‌ماند تا توضیح در باره‌ی خودشان، بی‌هیچ ویرایشی از این قرار است:
«مد و مه» از هیچ جریان مشخصی در ادبیات داستانی امروز حمایت نمیکند، سایت شخصی کسی نیست که در کنار تبلیغ گرداننده آن به ادبیات هم بپردازد، در اینجا اصل خود ادبیات و به ویژه ادبیات داستانیست، بستری برای تعامل و ابراز دیدگاههای مختلف و فارغ از مرزبندیها و یا خطکشی های خودی و غیر خودی و باند بازیهایی که متاسفانه فضای ادبیات داستانی امروز را آلوده کرده. همهی آنها که به ادبیات می پردازند، با هر تلقی و سلیقهای میتوانند در «مد و مه» به ابراز عقیده بپردارند به شرط آنکه:
1. دایره نقد به تخریب افراد کشیده نشود؛
2. هنجارهای متعارف اجتماعی و اخلاقی را رعایت کنند؛
3. ادبیات را وسیلهای برای دست یابی به اهداف سیاسی خود نسازند؛
4. چارچوب قوانین حاکم بر رسانههای داخلی را رعایت کنند.
[باز هم تأکیدها از من است]
از قدیم گفته‌اند (و البته در مثل مناقشه نیست) که هیچ گربه‌ای برای رضای خدا موش نمی‌گیرد. با این حال من در شگفت‌ام که این سفره‌داران با این همه فی‌سبیل‌اللهی بودن و با این که قرار نیست هیچ هنجار و خط قرمزی را هم بشکنند، و خصوصاً با تأکیدی که بر جوان بودن و عاشق‌پیشگی خودشان دارند، دلیل این همه اصرارشان بر بی‌نام بودن‌شان چیست! والله علیم بذات الصدور!