در حاشیه‌ی یک شایعه
اخوی، معاون وزیر ارشاد گفته است: زمینه‌ی تعامل و گفت‌وگو با ناشران و مؤلفان باز شده که این یکی از راه‌های موثر در رونق‌بخشیدن به چرخه‌ی صنعت نشر است و امیدواریم ناشران هم از فضای ایجادشده استفاده کنند و آثار موافق با نظام را به اداره‌ی کتاب ارائه دهند.
کاری به حرف‌های گاه‌به‌گاهِ ظاهراً قشنگ اما به‌واقع مانورگونه‌‌ی او ندارم که شاهکارش همان صدور مجوز برای حدود سیصد کتاب مانده در ممیزی بود و هیچ کس هم آخرش نپرسید چی شد. اما این سخن تازه‌ی او، آیا شاهدی نیست بر واقعی‌بودن شایعه‌هایی که اخیراً در حوزه‌ی نشر به گوش می‌رسد؟
آیا واقعیت دارد این که بعدِ مدت‌ها حرف و حدیث بر سر انداختن مسئولیت ممیزی بر گرده‌ی خودِ ناشران، مدتی ست که به صورت غیررسمی و به اجبار، ناشران را عملاً به چنین کاری واداشته‌اند؟ آیا صحت دارد این که به ناشرها گفته‌اند هر مقدار که آمار کتاب‌های ردی‌شان بیش‌تر باشد، از امتیازهای بالقوه و بالفعل آن‌ها که خواه‌ناخواه با اداره‌ی کتاب ارشاد سر و کار دارند، کم می‌شود؟ آیا واقعیت دارد که حتا در این زمینه، فرقی هم میان ناشران ادبی و علوم انسانی با ناشران آثار دیگر از جمله آموزشی و… وجود ندارد؟ آیا منظور اخوی از تعاملی که نتیجه‌اش این است که ناشران آثار موافق با نظام را ارائه دهند، همین قانون نانوشته است؟
بی‌ربط نیست: کتاب‌ها هم‌چنان مجوز نمی‌گیرند