در آخرین روزهای سال ۱۳۸۸ که برای جوایز ادبی هم سالی بود دشوار، جایزه‌ی هوشنگ گلشیری سرانجام برترین مجموعه داستان‌های نهمین دوره‌اش را اعلام رسانه‌ای کرد، با این امید که با فراهم آمدن امکان برگزاری مراسم عمومی، در بهاری که در راه است جشن داستان را با حضور نویسندگان و خوانندگان و علاقه‌مندان ادبیات داستانی معاصر ایران برگزار کند و جایزه‌ی نقدی، تندیس و لوح تقدیر را هم به برندگان اهدا کند.
برترین مجموعه داستان اول (مشترک):
«آویشن قشنگ نیست» نوشته‌ی حامد اسماعیلیون، نشر ثالث و «مرگ‌بازی» نوشته‌ی پدرام رضایی‌زاده، نشر چشمه.
برترین مجموعه‌داستان (مشترک):
«آن‌جا که پنچرگیری‌ها تمام می‌شوند»، نوشته‌ی حامد حبیبی، انتشارات ققنوس و «برف و سمفونی ابری» نوشته‌ی پیمان اسماعیلی، نشر چشمه.
بنیاد گلشیری در بیانیه‌ی خود از یونس تراکمه، محمد حسینی، علی خدایی، علی شروقی، محمدحسن شهسواری، عبدالعلی عظیمی، فرهاد کشوری، مهسا محب‌علی، نسترن موسوی به خاطر داوری (نظرخواهی) مرحله‌ی نخست تشکر کرده است. داوران نهایی نهمین دوره، کامران بزرگ‌نیا، محمود حسینی‌زاد، علی خدایی، رضا دانشور و لی‌لی گلستان بوده‌اند.
همان‌طور که پیش‌تر نیز اعلام شده بود، بنیاد گلشیری تا فراهم آمدن شرایط مطلوب‌تر، جایزه‌ی گلشیری را به‌صورت دوسالانه برگزار می‌کند. بنابراین، امسال فقط مجموعه داستان‌های منتشرشده در سال ۱۳۸۷ بررسی شدند و دوره‌ی بعدی جایزه به بررسی دو سال رمان اختصاص خواهد داشت.