در حضور پرشکوه مردم پای صندوق‌های رأی و در این که این حضور، نه تنها نشانه‌ی اعتماد مردم به نظام که «از روی» اعتماد ایشان به نظام بوده است، بعید می‌دانم هیچ‌کس کم‌ترین تردیدی داشته باشد. عموماً با این نظر درست موافق‌اند. چه، اعتمادی از این دست، پیش‌شرطِ شرکت در انتخابات است. اختلاف نظر، فقط در زمان فعل این جمله است و تفاوتی که «است» با «بود» دارد. همین تبدیل ساده‌ی زمان حال به ماضی ساده، اساس همه‌ی اختلافی ست که میان اعتمادکنندگان و اعتمادشوندگان پدید آمده، عمق یافته و سر دراز پیدا کرده است. تا کجا این رشته، به درایت و اصلاح باز پیوند بخورد یا ـ مباد که ـ به لجاجت و الحاح از بیخ بگسلد.