جست‌وجوی مفصل اینترنتی من در باره‌ی او نتیجه‌ی دندان‌گیری نداشت. حتا چند ساعت طول کشید تا مشخص شود که پسوند فامیل او فرانی ست نه فراهانی. به جز سایت ایبنا، خبرگزاری‌های دیگر، هیچ عکسی از او نداشتند که منتشر کنند. ایبنا در باره‌ی او نوشته: وی از سال ۱۳۷۰عضو هیات علمی دانشگاه امام حسین و از سال ۱۳۷۱ عضو هیأت تحریریه‌ی نشریه‌ی تخصصی علوم انسانی دانشگاه امام حسین بوده و سردبیری مجله‌ی «امید انقلاب» نیروی مقاومت بسیج را از سال ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۰ برعهده داشته است.
در این‌جا خواندم که او متولد ۱۳۴۱ است و دکترای فلسفه‌ی تطبیقی از دانشگاه تربیت مدرس قم دارد. در این خبر هم خواندم که خودش گفته، تاکنون (مرداد امسال) با وزارت ارشاد همکاری نداشته است. تنها جمله‌ای هم که از او در باره‌ی «کتاب» پیدا کردم، سخنانِ یک هفته پیش او در مقام دبیر علمی جایزه‌ی کتاب فصل بود که گفته بود: قرآن کریم اهمیت زیادی برای کتاب قایل شده و ۳۲۳ بار به عنوان‌ها و شکل‌های مختلف معنی «نگارش» در قرآن آورده شده است. از دیدگاه قرآن بهترین کتاب، آنی ست که سبب هدایت انسان شود و بدترین کتاب نیز کتابی ست که با اهداف مادی و انگیزه‌ی انحرافی به نگارش درآید. و بالأخره ۴ مقاله‌ی او در دو فصلنامه‌ی «مصباح» و متین» که ارتباطی با موضوع کتاب ندارند و آن‌ها را می‌توانید در این آدرس ببینید.
وزیر ارشاد هنگام معرفی رمضانی، در تقدیر از حمیدزاده گفته: “او فعالیت‌های حوزه‌ی کتاب را به صورتی جدی دنبال می‌کرد و حتا در پاسخ‌گویی و کم کردن فاصله‌ی صدور و درخواست مجوز ناشران، تا پاسی از شب مشغول فعالیت بود.” امیدوارم محمدعلی رمضانی فرانی، برخلاف دیگر مدیران دولت نهم، این موضوع بسیار ساده را درک کند که درست کار کردن ربطی به زیاد کار کردن ندارد. وگرنه، زودتر خوابیدنِ برخی آدم‌ها، به تقوا نزدیک‌تر است!
یادداشت‌های پیشین در همین باره:
:: یک پیشنهاد ناممکن به وزیر ارشاد و ناشران [+]
:: یک نامه‌ی خیرخواهانه به وزیر ارشاد [+]
:: خوب، بد، تلخ! [+]
:: کارگران مشغول کارند، لطفاً هم‌چنان بایستید! [+]
