درست است که فضای ادبی ایران، روزگار رخوتناکی را می‌گذارند، ولی جایزه‌های ادبی امسال، همه به خیر خوشی برگزار شدند و از میان نقدهای اندکی که بر این جایزه‌ها نوشته شد، یادداشت پنجشنبهی پیش محمدحسن شهسواری در باره‌ی همه‌ی این جایزه‌ها، از همه جامع‌تر و خواندنی‌تر بود. این که شهسواری، به‌تازگی، فارغ از تعارف‌های معمول و بیمارگونه‌ی این فضا نقد می‌نویسد، بسیار ارزشمند است، و ارزشمندتر از آن پاسخ مدیا کاشیگر به ایرادهای شهسواری بر جایزه‌ی «روزی روزگاری» ست؛ چون، فضای ادبی معاصر به این جور گفت‌وگوهای انتقادی صریح و بی‌تعارف و در عین حال متمدنانه و حرفه‌ای بسیار نیازمند است که البته این روزها کالای نایابی به نظر می‌رسد در این بازار. پیشنهاد می‌کنم اهل ادبیات برای این که ببینند چطور می‌توان بی‌تعارف و صریح بود و جوان‌ترها برای این که ببینند نقدِ درست هیچ نیازی به برآشوبی و تندگویی و توهین و بداخلاقی ندارد، این دو یادداشت را حتماً بخوانند.
محمدحسن شهسواری در یادداشت‌اش ـ که پنجشنبهی پیش در ضمیمه‌ی «اعتماد» منتشر شد ـ نظرش را در باره‌ی همه‌ی جایزه‌های ادبی امسال و نتایج‌شان و نیز در باره‌ی برنده‌ها گفته و ایرادهایش را گرفته است، و مدیا کاشیگر، ایرادهای او به جایزه‌ی «روزی روزگاری» را پاسخ گفته با این شروع که “هیچ‌یک از انتقادهای حضرت‌عالی را نمی‌پذیرم، اما همه درخور پاسخ‌اند.”. هر دو یادداشت را می‌توانید در پنجره‌‌ی پشتی خوابگرد بخوانید. کلیک کنید.