آن‌ها که حوصله‌ی صراحت وبلاگ‌شهر، گفت‌وگوهای انتقادی میان اهالی این شهر، تعاملات خاص وبلاگ‌شهر و حواشی مربوط به آن را ندارند، و نیز کسانی که بر نادانی خویش اصرار می‌ورزند و با چهره‌های پوشیده همه‌جا دربه‌در دنبال جایی می‌گردند برای نقش بیهوده بر آب کندن؛ لطفا گمان باطل نبرند. آشکارا می‌گویم که به‌رغم انتقادهایی که به گفتار، رفتار و خصوصا به نوع تعامل حسین درخشان با اهالی وبلاگ‌شهر دارم، اگر کوچک‌ترین اتفاقی برای او و یا وبلاگش بیفتد، یقینا از نخستین کسانی خواهم بود که در همین وبلاگ قراضه‌ام از حقوق او به عنوان یک بلاگر و یک انسان دفاع خواهم کرد. او نوشته است: “روی من به ایران است و تمام تلاشم برای فهم بهتر آن و گذاشتن تأثیری مثبت و صلح‌آمیز بر روند دموکراسی و آزادی بیان.” زنده‌باد!