در شمارهی اول همشهری ماه گزارشگونهای نوشته بودم از برخی رمانهای چاپ شده در سال هشتادو دو که بخشهایی از آن به دلایلی از جمله کمبود جا چاپ نشد. بد ندیدم که در روزهای آغازین سال این یادداشت به صورت کامل در این جا آورده شود.
به دلیل جوایز ادبیات داستانی که در هر سال داده میشود، روند بررسی و حتا مطرح شدن رمانها در ایران به گونهای است که در هر سال آثار سال گذشته بیشتر به چشم میآید. زیرا که جوایز ادبی (چه بخواهیم و چه نه) در این سالها موتور محرکهی ادبیات داستانی ما شدهاند. در واقع جوایز تنور ادبیات داستانی ما را گرم نگاه میدارند و خوانندگان را با جریانهای ادبی جاری، آشنا میکنند. این گزارش نگاهیست کوتاه به وضعیت رمانهای چاپ شده در سال هشتاد و دو. بدیهیست که در اینجا نمیتوان به همهی رمانها (حتا همهی رمانهای مطرح) پرداخت. [متن کامل]
«ویران میآیی» حسین سناپور
«رود راوی» ابوتراب خسروی
«نامها و سایهها» محمدرحیم اخوت
«نفس نکش، بخند، بگو سلام» حسن بنیعامری
«چه کسی باور میکند رستم» روحانگیز شریفیان
«شالبامو» فریده لاشایی
«سنج و صنوبر» مهناز کریمی
«کافه نادری» رضا قیصریه
«من تا صبح بیدارم» جعفر مدرس صادقی
«نویسنده نمیمیرد، ادا درمیآورد» حسن فرهنگی
«حیاطخلوت» فرهاد حسنزاده
همانطور که گفته شد این چند خط نگاهی بود به چند رمان متشخصتر سال هشتاد دو. در پایان چیزی نمیماند جز امید به پرباری رمانهای سال هشتادوسه تا در سال بعد این چنین گزارشها هم پربارتر شوند.