نخست آن که قبله‌ی عالم ملکوت ایمیلی فرمودند به این کم‌ترین که مجاور بارگاه بوده‌ام و به مجاورت خویش مفتخر. فرموده آن بود این بار که طربستان به نواهای دیگری از موسیقی باختری و خاوری مزین گشته و فقرات آن از ۱۱۰ به ۱۲۴ آهنگ رسیده، مباد که طربستان خوابگرد بی‌نصیب بماند. اطاعت شد امرشان بلادرنگ. ماحصل را می‌توانید در ستون استوار سمت چپ صفحه، جستجو کنید و محظوظ شوید. قبله‌ی عالم این بار دستی هم انداخته‌اند به گردن افرنگی‌ها و محض خاطر مجاور حقیر درگاه‌شان، هم نغمه‌ی «آداجیوی ژوآکین رودریگو» را کرم‌بخشی کرده‌اند و هم نوای «رقص گل‌های پیتر ایلیچ چایکوفسکی» را که عجیب آدم را تا فرق گنبد بارگاه ملکوت به پرواز می‌کشاند. قبله‌ی عالم آن‌قدر خوان‌شان گسترده است که «دوباره می‌سازمت وطن ِ داریوش» را هم محض خاطر دیگر مجاوران یا صاحب‌منصبان درگاه در سیاهه‌ی پربار طربستان نهاده‌اند. باکی نیست اما؛ حقیر به همان آداجیو و رقص گل‌ها دلخوش می‌کنم ، بازسازی وطن هم ارزانی شیفتگان نوحه‌خوان کاباره‌ها. خداوند روح «شاملو» را هم که این خواننده‌ی محبوب را به اعطای چنین لقبی مفتخر فرمود، قرین رحمت کناد.
دوم این که وبلاگ‌نویس‌هایی که قصد دارند از بین داستان‌های برگزیده‌ی مسابقه‌‌ی بهرام صادقی به آثار دلخواه خودشان رای بدهند، فقط تا ساعت ۲۴ روز یکشنبه ۳۰آذرماه وقت دارند. [وقتی بعد از آن همه تبلیغ و خبر و گزارش درباره‌ی شروع مسابقه، و یک ماه فرصت برای ارسال داستان، آخرش بعضی‌ها گله‌مند بمانند که ما خبر نداشتیم، به من حق بدهید که آخرین فرصت ارسال رای را دایما تکرار کنم.]