فردرو کارگردان تلویزیون ایران گفتــه که نوروز امسال قرار است به طور آزمایشی سازهای ایرانی در تلویزیون به نمایش دربیایند. طبق معمول بعضیها هم با شنیدن این خبر هول شدهاند و تحلیلهای سیاسی فرهنگی عجیب و غریب از خود بروز میدهند! به اطلاع همهی این آقایان و خانمهای محترم میرسانم که دستاندرکاران صدا و سیما هیچ مشکلی نه تنها با نشان دادن ساز ندارند که اساسا با خیلی از موارد ظاهرا ممنوعه. اگر یکی دو ماه پیش دیدید که در برنامهی طنز پاورچین برای اولین بار موضوع بدگمانی مردان به زنان در ایجاد رابطهی نامشروع مطرح شد و یا اگر در سریال ویژهی محرم سال گذشته دیدید که نقش اول داستان روی صحنهی تعزیه آخرین کلمهای که قبل از کشته شدن (شهادت) به زبان آورد، نام دوست دخترش بود و خیلی اگرهای دیگر که با آنها در جلوهگاه فرهنگی حکومت ایران (صدا و سیما) برخورد میکنید نه نشان عقب نشینی ست و نه برخورد روشنفکرانه با مسائل. قبلا هم گفتهام که الگوی حکومتی حضرات، اصلاحات از نوع چینی آن است. در این الگو “آزادی” به طور مطلق هیچ اشکالی ندارد و تنها چیزی که باید در محدودهی تنگ ممیزی قرارگیرد “آزادگی” ست آن هم در حوزهی اندیشه و فرهنگ. شرط لازم این ماجرا فراهم است، میماند شرط کافی آن که یکدستی در حکومت است. اگر همهی اجزای حکومت به طور کامل در اختیار حضرات باشد نه تنها نشان دادن ساز در تلویزیون مجاز خواهد شد که چه بسا در نوروز آینده محمد خردادیان هم هر شب در شبکه‌ی اول تلویزیون برنامهی ویژه داشته باشد. و آن وقت همچون روشنفکران و نویسندگان و فیلمسازان دگراندیش و دانشجویان کشور چین باید همین اندازه دست و پای جمع و جورمان را هم به کلی از گلیم جامعه برچینیم که اگر چنین نکنیم برایمان برخواهند چید! نظر شما چیست؟