“امیدوارم آن ها که ذهن روستایی دارند، هرجه زودتر ادبیات را به حال خودش بگذارند و به همان روستاشان برگردند.” این پاسخ” قاسم زاده”، دبیر جایزه ی یلداست به کسانی که به داوری ایشان انتقاد داشته اند. پیش از این، یادداشتی داشتم درباره ی جایزه ی ادبی یلدا که با عنوان “این زبان لعنتی” به آرشیو پیوسته. درضمن خوب است آقای قاسم زاده بدانند که برخلاف تصورشان که فکر می کنند “احمد آرام” قصه نویس جوان از کشفیات ایشان است، پیش از این کاندید جایزه ی قلم هم شده بود و آن ها که با این فضا آشنا هستند پیش از آن هم او را شناخته بودند.
گزارش آرمن میناسیان پسر لوریک میناسیان درباره ی آربی آوانسیان که تازگی ها از فرانسه برگشته و انگار می خواهد دوران تاثیر گذاری اش بر تاتر ایران را تجدید کند. آن ها که با او آشنا نیستند، حتما بخوانند.
آیا واقعا سایت های ایرانی بر روند موسیقی ایرانی تاثیر گذاشته اند؟ به نظر من که باید کمی صبر کرد هنوز…
ولی انگار در بین نسل سومی های ایران به واسطه ی وبلاگ نویسی، رنسانسی فرهنگی در حال شکل گرفتن است. اگر قبول ندارید، این مقاله را بخوانید.
سایت فارسی ایران خبر که پایگاهش در آلمان است، علی رغم رویکرد غالبش که سیاسی ست، بخش های دیگری هم دارد. خصوصا که ردپای خوابگرد هم در این بخش ها دیده می شود!
و بالاخره اولین یادداشت یک بلاگر جوان پس از آزادی اش از زندان که بالاخره معلوم شد دستگیری اش به خاطر وبلاگش نبوده و بی خودی این خلق الله جوان را ترساندند. با این حال باور کنید کار فرهنگی کردن تاثیرش خیلی بیش تر است به خدا! آن ها که مرا از نزدیک می شناسند می تواند شهادت بدهند که این حرف را از سر ِ شکم سیری نمی گویم؛ خود دانید!
حیف نیست این همه را گفتم و اشاره‌ای به سالروز مرگ نورعلی برومند نکردم؟ آن ها که اهل موسیقی سنتی نیستند فقط این را بدانند که برومند یکی از مهم ترین واسطه‌های انتقال گنجینه‌ی ردیف آوازی ایران از گذشته برای اکنون و آینده بود. روانش شاد…