سایه اقتصادینیا: در شبِ ۱۷ آبان ۹۴، رضا براهنی ۸۰ ساله، مهمان انجمن فرهنگی دوستان افغانستانی ما (خانهی آینه) در ویرجینیا بود. به دیدارش رفتم. نه از آن رو که شعرش را دوست دارم یا نه، و نه از آن جهت که با آرای ادبیاش موافق ام یا نه، و نه برای اینکه مخاطبش بودهام یا نبودهام هرگز٫ رفتم که ببینمش. دیداری که چه بسا دیگر دست ندهد. و صادقانه بگویم: من تحت تأثیر صدای لرزانش که لحظه به لحظه اوج و نیرو میگرفت و چهرهی شکستهاش که دقیقه به دقیقه شکفتهتر میشد، برای اولین بار در عمرم، شعر دف را دوست داشتم.