عکس و تجسمی

نسبت میان شر و دروغ
مصاحبه‌ای خواندنی با سوزان نایمن، فیلسوف آمریکایی، درباره‌ی مفهوم شر
سفرنامه‌ی پاریس، عوج‌کلاب
نگاهی به کتاب سفرنامه‌ای داریوش مهرجویی
چگونه باید «تماماً» خیانت کرد؟
دو شاعر غیرایرانی در زبان فارسی توانستند حامل حقیقت خود باشند و آن تنش بین میل به مبداء و گریز از آن را به منتهاالیه خود برسانند: لورکا به زبان شاملو و مایاکوفسکی به زبان مدیا کاشیگر.
ادبیات به‌مثابه‌‌ی اعتراف
گفت‌وگو با حسن همایون درباره‌‌ی «آشویتس خصوصی من»
جز حقیقت نگوییم یا همه‌ی حقیقت را بگوییم؟
یادداشت درخشان سیروس علی‌نژاد درباره‌ی مسئولیت روزنامه‌نگار
معضلی با عنوان زیست ناقص نویسندگان ایرانی
نسلی از نویسندگان باید، به‌رغم نامهربانی‌ها، زیستی همچون «بوف کور» را رها کنند و به «همسایگان» بپیوندند.
کیچ و ایران امروز
دستیابی به کیچ آن‌قدرها که گمان می‌رود، راحت نیست. هر سطحی‌انگاری کیچ نیست و نامیدن آن با واژگان معاصر، طنزی تلخ منتج از شرایط روزگار ماست.
درباره‌ی رمانی که هشت هزار خواننده ندارد نباید حرف زد
حتا اگر صد منتقد بگویند آن رمان سرش به تنش می‌ارزد.
چرا «طاقچه‌بالا» می‌گذارند؟
این اصطلاح عامیانه از معماری ایرانی گرفته شده است.
همه متوسط بودن را پذیرفته‌اند؟
گفت‌وگوی مفصل با یونس تراکمه درباره‌ی سانسور و ادبیات امروز

بایگانی