آرمان ریاحی: ریش‌قرمز (۱۹۶۵) ساخته‌ی آکیرا کوروساوا می‌تواند حکایتِ حالِ امروزمان باشد؛ فیلمی که گاهی سرک می‌کشد و می‌گوید: «من در سه ساعت شما را به آدمیت دعوت می‌کنم. تماشایم کنید.» و تماشای ریش‌قرمز واقعاً ارزشش را دارد، چون با غنای تصویری‌ای که دارد،…
برگمان از نمایش‌های مذهبی قرون وسطی گرفته تا بازی بازیگران دوره‌گرد را در فیلم‌هایش به کار زد تا پرتره‌های گوناگونی از زندگی خویش قلم بزند و معنایی برای ترسیم این پرسونا بیابد. از مواجهه با هستی تا ارتباط با زنان، عشق، گناه، مفهوم مرگ…
کارنامه‌ی پر و پیمان بازیگری کرک داگلاس را کلکسیون گران‌قدری از کارگردان‌های استخوان‌دار هالیوود مزین کرده‌اند. برای همین است که اغلب فیلم‌های کرک داگلاس از غنای بصری و کارگردانی سنجیده و قدرت میزانسن آن‌قدر آکنده‌اند که دیدن چندباره‌شان از تازگی آن‌ها کم نمی‌‌‌کند.…
برادر خورشید، خواهر ماه آرمان ریاحی: فرانکو زفیرلی مهم‌ترین هنرمند باقی‌مانده از نسل طلایی سینما و تئاتر ایتالیا بود که گاهی رمانتیستی واقع‌گرا می‌شد. چه آن‌که در مشهورترین فیلم‌هایش حال و هوای نماها در عین پراحساس بودن، آکنده بود از جزئیاتی که نمی‌شد آن…
آرمان ریاحی: نقل است که روزی پرویز بهرام برای دفاع از متهمی به دادگاه رفته بود و آن‌جا این دیالوگ را بر زبان آورده بود: «جناب قاضی! خوب به چشمان این مرد نگاه کنید. آیا در نگاهِ این جوان برقِ نگاه یک مجرم را…
روایت تصویری زندگی فردی مرکوری در این فیلم یکپارچه به نظر می‌رسد، اما ساختار روایی آن یکپارچه نیست. فیلمنامه‌نویس و کارگردان این فیلم، لابد به دلیل خلأ نیمه‌تاریخی، ترجیح داده‌اند روایت زندگی فردی مرکوری را موزائیکی درآورند؛ پریدن از این کاشی به کاشی بعد.…
رضا شکراللهی: علی ملاقلی‌پور مستندی ساخته است به نام راه طی‌شده دربارهی زنده‌یاد مهدی بازرگان. این مستند محصول حوزه‌ی هنری و نهاد دیگری وابسته به بسیج است. همین‌طوری، ندیده، آدم یاد مستند «قائم‌مقام» دربارهی زنده‌یاد آیت‌الله منتظری می‌افتد که ادعای مستندِ پژوهشی و بی‌طرف…
آرمان ریاحی: به برناردو برتولوچی در ایتالیا لقب امپراتور داده بودند. خیلی‌ها او را مؤلّف می‌دانستند و برخی وارث نئورئالیسم. چه او را مؤلّف به‌حساب بیاوریم چه نه، و چه او را نئورئالیست بدانیم یا نه، این کارگردان ایتالیایی که سال‌های پایانی عمرش را روی…
پایان باز از ادیسه‌ی فضایی تا طعم گیلاس پرویز شهبازی: پایان باز (Open ending) و یا پایان مبهم (Ambiguous ending) ـ اصطلاحی که غربی‌ها بیشتر استفاده می‌کنند ـ روشی است که فیلمساز در پایان فیلم، چیزهایی را حل‌نشده رها می‌کند تا تماشاگر آن را…
حسین عرفانی از کشف‌های درخشانِ علی کسمایی، مدیر دوبلاژ نابغه‌ی سینما، بود. آرمان ریاحی: جای بسی تأسف که در روز ملّی سینما، این سینما یکی از برجسته‌ترین دوبلورهایش را از دست داد. تقارنی نمادین تا بدانیم جایگاه استعدادهای راستین را با رنگ و آرایش…