آرمان ریاحی

برای نسل امروز سینمادوستان و یا جوانان تشنه‌ی تصاویر پر زرق و برق که مذاق دیداری‌شان با محصولات شرکت‌های درشت چندرسانه‌‌ای گره خورده، حتا تحمل یک فریم از فیلم‌های سینمای هنری دهه‌های پیش تحمل‌ناپذیر است، چه برسد که این نسل بخواهد به تماشای تجربه‌های…

منوچهر اسماعیلی یک صدا داشت و ‌ده‌ها تن با همین صدا سخن گفتند؛ منوچهر اسماعیلی ده‌ها صدا داشت و یک تن به جای همه حرف زد. در انتهای یک مرداد تشنه صدایی خاموش شد که بخش شنیداری حافظه‌ی فرهنگی ما ایرانیان با آن ماجراها…

اگر بپذیریم که هنر موسیقی نیز، مانند سایر اشکال هنر، زبانی برای بیان روح زمان خود است، می‌توان درک کرد که موسیقی میکیس تئودوراکیس در فیلم‌های سیاسی کوستا گاوراس تا چه میزان برای جوانان چپ‌گرا و روشن‌فکران آزادی‌خواه در دهه‌های شصت و هفتاد میلادی…

رمان مفصل و چندجلدی ایران‌شهر نوشته‌ی محمدحسن شهسواری اثری نیست که بتوان به‌سادگی درباره‌اش حرف زد و نوشت. قصه‌ی این رمان از قرن دوازدهم خورشیدی شروع می‌شود و با پی‌گیری چندین شخصیت و خانواده، به شروع جنگ و خرمشهر می‌رسد. اما آرمان ریاحی در…

اوایل دهه‌ی هفتاد اجازه‌ی کار به بهرام‌ بیضایی نمی‌دادند و فیلمنامه‌هایش را یکی‌یکی رد می‌کردند و پروانه‌ی ورود به صحنه‌ی نمایش -وطن اصلی‌اش- را هم از او گرفته بودند. این بود که این هنرمند برجسته برای گذران زندگی مجبور شد تدریس خصوصی کند. تصور…

با درگذشتِ چنگیز جلیلوند صداپیشه، این قرن رو به اتمام، تمام نشانه‌هایش را دارد با قدرت در خودش فرو می‌کشد و می‌بلعد. شاید بشود گفت که تقدیر صدای چنگیز جلیلوند شباهتی تام به مقدرات تاریخ این قرن داشت؛ قرنی که حالا همه‌ی نشانه‌های مادی…

خسرو سینایی آن‌قدر هنرآفرینی کرد تا بتوان کارنامه‌ی سینمایی‌اش را بازخوانی کرد و او را بدون هیچ درنگی در زمره‌ی فیلمسازهای صاحب‌سبک قرار داد، هرچند چنین بازخوانی‌ای در حوصله‌ی تنگ یک مقاله نمی‌گنجد. برای همین شاید بتوان برای ورود به جهان فکری و هنری…

آرمان ریاحی: برخی می‌گویند «بهشت جای احمق‌هاست»، ولی کافی است چندین بار فیلم‌های اولیویا دِ هاویلند به‌خصوص بربادرفته را ببینید تا بهشت را درک کنید بدون آن‌که او را احمق بیابید. فقط حضور شخصیت بسیار مثبت این بازیگر کلاسیک سینما کافی بود تا این…

کسی از قول عباس کیارستمی نقل می‌کرد که محمدعلی کشاورز «بهترین بازی‌اش را در فیلم من انجام داد، ولی بدترین بازیگری بود که با او کار کردم»! حتا اگر این نقل‌قول، در زمره‌ی انبوه گفتاوردهای این کارگردان بزرگ سینمای جهان، دور از اعتبار نباشد،…

آرمان ریاحی: ریش‌قرمز (۱۹۶۵) ساخته‌ی آکیرا کوروساوا می‌تواند حکایتِ حالِ امروزمان باشد؛ فیلمی که گاهی سرک می‌کشد و می‌گوید: «من در سه ساعت شما را به آدمیت دعوت می‌کنم. تماشایم کنید.» و تماشای ریش‌قرمز واقعاً ارزشش را دارد، چون با غنای تصویری‌ای که دارد،…