موضوع برنامهی دیشبِ مجموعهی مستندِ تازهی شبکه پنج، پستان گاو و چگونگی شیردهی بود. مستندی آموزشی با بازسازیهای استودیی، که در متن آن دستکم بیش از سی بار واژهی پستان باید گفته میشد، ولی به جای آن تماماً گفته میشد «عضو شیردهی»! عضو شیردهی گاو را ابتدا شستوشو میدهند تا ضدعفونی شود، سپس دستگاه را به عضو شیردهی نصب میکنند، ولی قطرههای نخست شیر را باید جدا کرد، چون عضو شیردهی گاو، در معرض آلودگیهای بسیار است، و حتا در تماس دست انسان با عضو شیردهی نیز ممکن است…
ادامهاش را خودتان حدس بزنید! والله من خودم در برخی برنامههای پزشکی تلویزیون دیدهام که میگویند سرطان پستان، یا نهایتاً سرطان سینه. حتا مدتی پیش خاطرم هست که پزشکی مشخصاً در بارهی سرطان «پستان» آقایان توضیح میداد. باور کنید، هیچ نظم و قاعدهای برای این جور کارها و خیلی کارهای دیگر بر تلویزیون حاکم نیست، و بسیاری کژیها و خطاها، خصوصا در عرصهی غیرسیاسی، از بیسر و سامانی مدیریت بر تلویزیون ریشه میگیرد! حالا من ماندهام شبکهی پنجم، به پستانهایی که شیر نمیدهند، چه میگوید؟
یاد عمران صلاحی به خیر! شانس آوردیم دیروز که روز زن و مادر بود، شبکهی پنج نخواست شعر ایرجمیرزا را در وصف مادر بخواند که: گویند مرا چو زاد مادر / عضو شیردهی به دهن گرفتن آموخت
یا این بیت از نظامی که: به شیری که خوردم ز عضو شیردهی تو / به خواب خوشام در شبستان تو
از روز مادر که بگذریم، روایت تلویزیونی از این بیت مولانا هم بامزه میشود: گاه ز عضو شیردهی ابر شیر کرم میدهد / گه به گلستان جان همچو صبا میرود
یا از همه شاعرانهتر، این شعر فروغ: آه میبینی / که چگونه پوست من میدرد از هم؟ / که چگونه شیر در رگهای آبیرنگِ عضوهای شیردهی سرد من / مایه میبندد؟
بدون نظر