من، تو، ما، کاری که میباید، کردیم. وزارت کشور احمدینژاد زیر سایهی شورای نگهبانِ همسو با احمدینژاد عزماش را جزم کرده که اگر به مانعی محکم برنخورد، تا پیش از سپیدهدم، احمدینژاد را رئیس جمهور ایران معرفی کند، آن هم در همان دور اول با اکثریت قاطع آرای مردم!
من، تو، ما، همه میدانیم که «اکثریت» مردم ایران امروز برای «نه» گفتن به احمدینژاد و احمدینژادیسم و برای انتخاب میرحسین موسوی، مهدی کروبی یا محسن رضایی پشت صفها منتظر ماندند. من، تو، ما، همه میدانیم که مردم ایران یک بار دیگر و اینبار، بسیار باشکوهتر، به مسالمتآمیزترین شکل ممکن، «خواسته»ی عمومی خود را برای تغییر اعلام کردند، بیآنکه شیشهای ترک بردارد یا قطرهای سرخ بر زمین بچکد. اما چه تلخ است این واقعیت که دولت احمدینژاد و نظام پادگانی پشتیبان او، نزدیک است که آخرین فرصت نظام برای رسیدن به آرامش و اصلاح و آشتی با مردم را تباه کنند. خدا کند که چنین نشود تا صبح؛ اما افسوس که به نظر میرسد دارند میکنند!
اما اگر از فردا، احمدینژاد را رئیسجمهور ایران معرفی کنند:
ـ آیا احمدینژاد رئیس جمهور ایران خواهد بود؟ واقعاً خواهد بود؟
ـ آیا دولت بعدی احمدینژاد چهار سال دیگر میتواند همگام با بدنهی اصولگرایانِ منتقد سرسخت او در بخشهای گوناگون حاکمیت، مملکت را با آرامش و به روال گذشته اداره کند؟
ـ آیا احمدینژادِ فردا همان احمدینژادِ دو هفته پیش است؟
ـ آیا میرحسین موسوی، هاشمی، ناطق نوری، محسن رضایی، مهدی کروبی و انبوه متصلان به اینها در ساختار قدرت ایران ساکت خواهند نشست؟
ـ آیا منتقدان احمدینژادِ فردا، فقط همان منتقدان دوهفته پیش او خواهند بود؟
ـ آیا احمدینژاد به روال گذشته با سر و صدا به سفرهای استانیاش خواهد رفت و دشنام از مردمی که به او «نه» گفتند نخواهد شنید؟
ـ آیا با حکومت نظامی یا چیزی شبیه آن خواهند توانست بر این زخم تلخ سرپوش بگذارند و ذهن میلیونها ایرانی را دعوت به فراموشی و بخشش کنند؟
ـ واکنش جمعیت میلیونی ایرانیانی که در دورهی قبل با انتخابات قهر بودند و اینبار همگام با میلیونها هوادار «تغییر» به میدان آمدند، چه خواهد بود؟ آیا سکوت؟
ـ انبوه جوانان پرشور و باشعوری که تا دیشب، زیباترین و آرامترین بیان و زبان را برای بیان «نه» خود برگزیدند، واکنششان به درآوردن نام احمدینژاد چه خواهد بود؟ آیا سکوت؟ آیا تحصن؟ آیا درگیری؟ آیا خونریزی؟ آیا خاموشی؟
ـ آیا میشود حدس زد که توطئهای عظیم سرتاپای «نظام» و «کشور» را درهم پیچیده است؟ آیا با یک کودتای عجیب و غریب روبهروییم؟
به خداوند پناه میبرم…
من، تو، ما، کاری که میباید، کردیم. و اگر فردا به نام احمدینژاد بیدارمان کنند، کارهای بسیار دیگری خواهیم داشت که باید انجام دهیم؛ هرچند سخت و دشوار و تصورناپذیر! نخستینِ آنها، برگزار کردن جشن پیروزی میرحسین موسوی به دعوت خودِ اوست!
۲:۵۸ بامداد
بدون نظر