هر آدمی حدّاقل یک داستان برایِ گفتن دارد… ما باید قصههای خودمان را بگوئیم و بشنویم. تجربههای شخصی و خصوصیمان را گرد آتش دوستی و همدلی با هم درمیان بگذاریم… درگیر سبک و شیوایی کلام و آداب نگارش نباشیم. آنچه مهّم است، واقعیّت است. کافیست واقعیتی را نقل کنیم… برنامهی خاطرههای زمانهی ما، دعوتی همگانی است از پیر و جوان و خرد و کلان. هرکس که بتواند حادثه و خاطرهای را که برایش ماندگارتر و مؤثرتر بوده بنویسد تا… [متن کامل فراخوان]
بدون نظر