هیچ فکر کردین تا حالا، که دخترای ایرونی از هم جنس های خارجی شون خوشبخت ترند؟
تو یک سفر خارجی که قبلا داشتم، مهم ترین چیزی که متوجه شدم این بود که دیدم آدما انگار اصلا به هم دیگه کار ندارند البته به معنای مثبتش. دوستان دیگه هم که سفرهای مختلفی رفتند همه از جنس خشن مرد بودند. به دوستی برخوردم این بار که دختر بود و مدتی رو تو اروپا سر کرده بود. این حرفای اونه نه من. می گفت دخترای ایرونی با این همه ی اجحافی که به ظاهر در حق جنس شون می شه ولی از نظر ضروری ترین نیاز بشری خوشبخت ترین دخترای دنیا هستند. اون جا در حالت عادی هیچ مردی هیچ توجهی به هیچ دختری نمی کنه و یک دختر ایرونی وقتی می ره اون جا تا یه مدتی بدون این که بفهمه چرا، حالش گرفته است؛ ولی دخترای ایران چه بخوان و چه نخوان همین که پاشونو بیرون می ذارن مورد توجه همه ی مردها قرار می گیرند از کارگر افغانی گرفته تا بنزسوارِ بالای شهری، از پسر ۱۴ ساله گرفته تا پیرمرد لبِ گور؛ نعمت بزرگی که دخترهای غیر ایرانی از اون محروم اند. هیچ می دونین اونا اگه بخوان دیده بشند چه قدر باید خودکشی کنن؟! انصافا کجای دنیا دخترها موقع راه رفتن دماغ شون رو بالا می گیرن و پسرها این جور دریوزه وار دنبال شون موس موس می کنن؟ نیازی به خارج رفتن هم نیست. تو بیش تر فیلم ها مگه ندیدین که این دخترها هستن که در به درِ پسرها می شن نه پسرها؟ جالبه، با این که نسبت جمعیتی ایران از نظر جنسیت داره معکوس می شه ولی انگار این قضیه فقط تو روابطِ منجر به ازدواج تاثیر گذاشته و نه توی مراودات اجتماعی.
خوانندگان خارج از کشورِ خوابگرد می تونند این حرف رو اصلاح و یا تکمیل کنند و بقیه هم می تونند نظرشون رو اعلام کنند.
بدون نظر