از امروز، بخشی تازه در سایت خوابگرد راه افتاده با عنوان «جنایی‌خوانی»، برای علاقه‌مندان ادبیات جنایی با همه‌ی زیرژانرهای ادبیات جنایی و تریلر. یعنی “از معمایی و جاسوسی و ماجرایی و گنگستری و حقوقی و تریلر روانشناسانه و حتا آثار ترسناکی که عامل ترس…
سه سال از درگذشت عبدالرحیم جعفری گذشت؛ بنیان‌گذار انتشارات امیرکبیر در ۶۹ سال پیش، که مهم‌ترین و گسترده‌ترین مؤسسه‌ی خصوصی چاپ و انتشار کتاب در تاریخ ایران شد. اما در سال ۱۳۵۸، سازمان تبلیغات اسلامی به حکم دادگاه انقلاب آن را تصرف کرد و…
ایسنا: نزدیک به صد سال از چاپ رمان یولسیز (اولیس) جیمز جویس می‌گذرد. اثری که مقصود جویس از نوشتن آن، تغییر سرنوشت ادبیات معاصر بوده، اما تا امروز ترجمه‌ای از آن به دست خواننده‌ی فارسی‌زبان نرسیده است به جز ترجمه‌ی منوچهر بدیعی از بخشی…
مجموعه‌ای از شاهکارهای ادبی برای عاشقان کتاب در ایران‌کتاب بگذارید با این جمله شروع کنیم: ما عاشق خواندن‌ایم. عاشق این هستیم که کتاب فوق‌العاده‌ای بخوانیم که ما را در دنیای خودش غرق کند و تا مدت‌ها در جهانِ آن غوطه‌ور باشیم، و همین عشق…
اصطلاح ادبیات گمانه‌زن به اندازه‌ی معادل آن‌ور آبی‌اش یعنی speculative literature قطعاً جا نیفتاده است. اگر بخواهید خیلی رک و پوست کنده از ما بپرسید که منظورتان از داستان گمانه‌زن چیست، سریع‌ترین جوابی که می‌توانیم به شما بدهیم این است که وقتی می‌گوییم یک…
آیا رضا امیرخانی با موضع‌گیری‌های صریح علیه مجمع ناشران انقلاب اسلامی می‌خواهد راهش را از تشکل‌های حاکمیتی برای همیشه جدا کند؟ «رهش» تازه‌ترین رمان رضا امیرخانی در چند ماهی که از انتشار آن می‌گذرد واکنش‌های زیادی را برانگیخته است؛ از واکنش‌های ستایش‌آمیز روزهای نخست…
محمدحسن شهسواری: رمان شب ممکن آخرین کتابی بود که بر اساس تجربه‌ی زیسته آن را نوشتم. متنی انباشته از هفت سال ننوشتن. چکیده‌ی نگاه من به زبان و روایت بر اساس نگاه مسلطِ آن زمان به ادبیات. تلفیق زبانِ مدنظرِ گلشیری با روایت مدنظرِ…
نام بهرام مرادی برای من یادآور جایزه‌ی فقیدِ هوشنگ گلشیری در سال ۱۳۸۲ است. دوره‌ی سوم این جایزه بود و مجموعه‌داستان «خنده در خانه‌ی تنهایی» بهرام مرادی مشترکاً با مجموعه‌داستان «پاره» نوشته‌ی سهیلا بسکی جایزه‌ی بهترین مجموعه‌داستان اول را گرفت. اگر هم آن مجموعه…
حبیب حسینی‌فرد: فیلیپ راث تا سال ۲۰۱۲ هم‌چنان پرکار ماند، با شاید نوشتن یک کتاب در سال. در این سال، یعنی در هشتاد سالگی، روی یک قطعه‌ی کوچک کاغذ نوشت: مبارزه با نوشتن تمام شد. کاغذ را چسباند به مونیتورش و هر روز صبح…
شعار نمایشگاه امسال از عجیب‌ترین شعار‌هایی است که در مورد کتاب و کتاب‌خوانی شنیده‌ام. احتمالاً به گوش شما هم خورده و امیدوارم به گوش شما هم طنینش همان‌قدر چکشی باشد تا در نتیجه‌گیری نهایی این چند سطر، حس تنهایی نکنم: «نه به کتاب نخواندن»…
