رمان مفصل و چندجلدی ایرانشهر نوشتهی محمدحسن شهسواری اثری نیست که بتوان بهسادگی دربارهاش حرف زد و نوشت. قصهی این رمان از قرن دوازدهم خورشیدی شروع میشود و با پیگیری چندین شخصیت و خانواده، به شروع جنگ و خرمشهر میرسد. اما آرمان ریاحی در…
چه کسی میتواند از یاد برده باشد روزی که خرمشهر آزاد شد، تابلوِ «به خرمشهر خوش آمدید» را با تابلوی «به خرمشهر خوش آمدید، جمعیت: ۳۶ میلیون نفر» عوض کردند! و امروز خوزستان، مثل آن سالهای جنگ، ۸۳ میلیون نفر شده است. …
اولینبار که طراحی برای میلان کوندرا جدی شد، زمانی بود که کتاب «هنر رمان» او در دههٔ ۱۹۸۰ در آمریکا به انگلیسی ترجمه شد و ناشر آمریکایی قصد داشت طرحی را از خود کوندرا بهعنوان طرح جلد کتاب چاپ کند. از آن پس یکی…
وزنِ اصلیِ کتابِ «بهتر بنویسیم» بر درستنویسی، سادهنویسی و زیبانویسی است که در جایِ خود بسیار مهم است، اما عاملِ مهمِ دیگری نیز وجود دارد و آن واضح و قابلِفهم نوشتن است. این معنا را بهطورِ خلاصه «روشننویسی» اصطلاح میکنم.…
حبیب حسینیفرد: محمدرضا باطنی در سالهای پس از انقلاب، شاید با مقالهای غنی و بحثانگیز در سه بخش که در نقد کتابِ «غلط ننویسیم» ابوالحسن نجفی نوشت و شناخت و دانش خویش از زبان و روند توسعه و تغییرات آن را با اهل ادبیات…
بهجز یک شب که از شدتِ بدحالی به یقین رسیدم که روزِ بعد را نخواهم دید، در دیگر روزها و شبهای بدحالی میگفتم خب، دندان روی جگرِ صاحبمردهات بگذار، دورهی بیماری میگذرد و نهایت چند وقتی هم ضعف خواهی داشت و تمام میشود میرود…
فردای روزی که یدو شش سیمرغ فجر را گرفت، نویسندهی داستانی که فیلمنامه از آن اقتباس شده، گفت پایان فیلم از نظر منطق داستانی مشکل دارد. کمتر کسی هست که دقیقاً بداند پایانبندی داستانِ فیلم چه تفاوتی دارد با پایان داستان در کتاب نویسنده.…
کیت شوپن در عمر نسبتاً کوتاهش به کنشگری اجتماعی و سیاسی نپرداخت، اما به دلیل کامیابی ادبیاش در به تصویر کشیدن زنانی که در جامعهی زیر سلطه و یکهتازی مردها تابوهای جنسیتی را میشکنند و به جستوجوی هویت انسانی مستقل خود برمیآیند، نامش با…
اصغر عبداللهی که امروز هفتمِ دیِ سالِ کرونا پیرنشده و بر اثر بیماری لاکردارِ سرطان درگذشت، در کنار توان و خلاقیتِ زبانزدش در فیلمنامهنویسی از بهترین داستاننویسان معاصر هم بود با داستانهایی که برخیشان را حتا میتوان موضوع تدریس داستان کوتاه قرار داد. …
اوایل دههی هفتاد اجازهی کار به بهرام بیضایی نمیدادند و فیلمنامههایش را یکییکی رد میکردند و پروانهی ورود به صحنهی نمایش -وطن اصلیاش- را هم از او گرفته بودند. این بود که این هنرمند برجسته برای گذران زندگی مجبور شد تدریس خصوصی کند. تصور…