«چه» در «آنچه» همان «که» است. ننویسید «آنچه که…»، تا شیواتر باشد.
مگوی آنچه طاقت نداری شنود
که جو کشته گندم نخواهی درود
سعدی
یکی از عادتهای رایج در نگارش کاربردِ بیجای «که»ی موصولی است. وقتی «چه» معنای «چیز» بدهد یعنی موصول است. بنابراین استفاده از «که»ی موصولی بعد از آن، از زیبایی و شیوایی کلام میکاهد. این بیت سعدی شاید آشناتر باشد:
من آنچه شرط بلاغ است با تو میگویم
تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال
۱ نظر
البته آقای نجفی هم سالها پیش در کتاب «غلط ننویسیم» این نکته را گوشزد کرده بودند! در ادبیات قدیم فارسی بعداز «آنچه» اصلاً «که» آورده نشده است و این چیزها از ترجمه های بدقواره وارد زبان فارسی شده! اصلاً وقتی مینویسند «آنچه که» من خودم بیاد «چکه (قطره)» می افتم و میگویم: چرا چکه و آنهم آن چکه؟!