خوابگرد قدیم

علیکم بالمتون لا بالحواشی!

۱۲ شهریور ۱۳۸۲

توضیحاتی درباره‌ی مسابقه‌ی بهرام صادقی

اولین چیزی که باید بگویم، دلگرم شدن جمع ما برگزارکنندگان مسابقه است از همتی که اهالی وبلاگ‌ستان فارسی به خرج دادند و بنر مسابقه طی همین یکی دو روز در حد بسیار گسترده‌ای منتشر شد. دست‌ِکمش این که حالا می‌شود به کج‌فهمان ثابت کرد که این جماعتِ غالبا جوان تا چه اندازه با ادبیات دم‌خورند و قابل احترام.

 

دوم هم این که ما به پشتوانه‌ی تجربیات بزرگ دیگران چنین مسابقه‌ای را راه انداخته‌ایم. از جوایز ادبی معتبری چون بنیاد گلشیری، پکا، یلدا و منتقدان مطبوعات هم که بگذریم، جایزه‌ی ادبی صادق هدایت، تجربه‌ی بسیار خوبی بود برای رقابت ادبی در اینترنت که اکنون دومین دوره‌ی آن هم توسط سایت سخن درحال برگزاری‌ست، ویا مسابقه‌ای که سایت پندار آن را برگزار کرد و حاصل کار در آینده به صورت کتاب منتشر خواهد شد. اگر ما از واژه‌ی “اولین مسابقه‌ی بزرگ اینترنتی” استفاده کرده‌ایم، تاکید هم کرده‌ایم که اولین مسابقه به نام بهرام صادقی‌ست. ضمن آن که اولین‌بار است که تلاش می‌شود، خوانندگان وبلاگ‌نویس هم در این رقابت ادبی فعال باشند. به همین‌خاطر و به دلیل این که گروه برگزارکننده و جمع داوران همه از اهالی وبلاگ‌ستان فارسی هستند، من شخصا معتقدم که این رقابت ادبی منحصر به فضای وب است و به این دنیای مجازی تعلق دارد.

 

سوم آن که عملا امکان سپاسگزاری تک به تک ما از همه‌ی دوستان نادیده‌ای که خبر مسابقه را منتشر کرده‌اند، میسر نیست و من شخصا از همین جا سپاس بی‌دریغ خود را اعلام می‌کنم. اعتقاد دارم اگر این مهربانی و همدلی تداوم یابد، این مسابقه به عنوان یک رقابت کوچک و دوستانه به نتایج فرهنگی خوبی دست خواهد یافت؛ هم‌چنان که سایر رقابت‌های بزرگ ادبی ایران مایه‌ی خیر و برکت بوده‌اند و هستند.

 

چهارم آن که تا چند روز دیگر بخش خبر صفحه‌ی ویژه‌ی مسابقه هم فعال خواهد شد. بنابراین پیشنهاد می‌کنم از طریق بنرهای مسابقه، هرچند روز یک‌بار سری به آن بزنید و اگر مایل هستید، اخبار آن را هم پیگیری کنید.

 

پنجم این که بنا به خصلت ایرانی بودن‌مان و نیز فشردگی کارها، دچار اشتباهاتی در تنظیم دقیق برخی مشخصات مسابقه شده‌ایم که در اولین فرصت آن‌ها را اصلاح خواهیم کرد.

 

ششم این که نمی‌توانم شادمانی خودم را پنهان کنم از درک پیوند عمیق و ستایش‌برانگیزی که وجود دارد میان اهالی ادبیات در داخل ایران با نویسندگان خارج از کشور که زحمت داوری را نیز به عهده گرفته‌اند. آرزو می‌کنم این همدلی و احترام، ما را به اهداف مسابقه نزدیک‌تر کند.

 

هفتم این که قصه‌نویسان قهر با اینترنت را هم به این سو فرا بخوانید.

 

و آخر هم این که علیکم بالمتون لا بالحواشی!

این مطالب را هم خوانده‌اید؟

بدون نظر

شما هم نظرتان را بنویسید

Back to Top