سلبریتی شمایید و دیوانه‌ی زنجیری ما!

سلام آقای شکرالهی. ممنون از همدلی شما. کاش این رسم قبول کردن حرف یک به ظاهر سلبریتی آن‌هم بدون تحقیق و فقط از روی چند اسکرین‌شات ریشه‌کن می‌شد؛ کاش در دنیایی زندگی می‌کردیم که سلبریتی‌های به ظاهر حامی حقوق همه‌ی موجودات، از روی اسم، داستانی را قضاوت نمی‌کردند. کاش حداقل این پانزده هزار نفر داستان را می‌خواندند و بعد تصمیم می‌گرفتند با خطاب دیوانه‌ی زنجیری موافق هستند یا نه. کاش به حز افسوس هم می‌شد کار دیگری کرد.
امضا: یک عدد دیوانه‌ی زنجیری دیگر.

همین خانم سالومه دو سال پیش وقتی بچه‌های یه مدرسه از کاغذهای امتحانی‌شون عکس گرفتن و رسوندن به برنامه‌اش که وامصیبتا سوال‌های امتحانی رو روی برگه‌هایی چاپ کردن که قبلاً یک‌بار پشتش استفاده شده بوده به اندازه همون بچه دبیرستانی ها شعور به خرج داده بود که ببینید تو مدرسه‌های ما از کاغذ چرک‌نویس واسه جلسه امتحان استقاده میشه و اصلاً هم یه ذره به عقلش نرسیده بود که خب چه اشکالی داره سوال امتحانی رو روی کاغذ سفید چاپ نکنن تا درخت‌های کمتری قطع بشه. اون وقت از این کم فهم میشه توقع بفهمه داشت داستان چیه؟

سرگرمى سازى حرفه‌ای پیچیده و بسیار تخصّصی است. قواعدی خاص دارد و فرمول‌هایی که در دانشکده های برنامه سازی تلویزیون آموزش می‌دهند. هرچند در نهایت در ژانرهای تاک-شو یا شوهای تک نفره این خلاقیّت مجری است که حرف اول را می‌زند، ولی یک ستاره-مجری هرگز از اتاق فکر بی‌نیاز نیست.
این‌که در تمام دنیا مجری‌های بسیار صاحب‌نام و معتبر ، اشتباه کنند امر نادری نیست.
ولی قاعده‌ی کلّی این است که آن‌‌ها اعتبار خود را از اشتباه ناپذیری ، حضورذهن، حاضرجوابی و سواد و بینش خود به دست آورده اند.
در ستایش “لری کینگ”گفته شده که دایره‌ی لغات مورد استفاده‌ی او کم از فرهنگ آکسفورد ندارد! با این‌حال گاه در مواردی که اتاق فکر او تحقیق لازم را انجام نداده بود، با موارد پیش‌بینی ناپذیری روبرو شد که خبر از این می‌داد که آنان سوژه را دست کم گرفته اند.
مانند مورد مشهور احمدی‌نژاد…
خانم سالومه مجری جوان، بامزه، جذّاب و هیجان‌انگیزی است. ولی برنامه اش در اکثر مواقع به شدّت از کمبود منابع و اطّلاعات رنج می‌برد. ضمن این‌که این برنامه آن‌قدر جانب‌دارانه است و یک‌جانبه به قاضی می‌رود که برای مخاطب‌های جدّی‌تر، هم‌دلی برانگیز نیست و آن‌‌را صرفاً به یک مجلّه‌ی زرد تبدیل کرده که مخاطب‌های‌اش از کم‌بنیه ترین مردمان جامعه هستند.
اشتباه‌های برنامه از دل انبوه تصویرها و ویدئوهایی سر بیرون می‌زند که به هیچ‌وجه قابل استناد نیستند و همین باعث می‌شود که رویکرد انتقادی و طنز برنامه ، از سکّه بیافتد.
مانند عکس منتشر شده‌ی خانم نامداری که با حجاب کامل در کنار “بهاره رهنما” با لباس عروسی ایستاده بود. این تصویر مدت‌ها پیش از ازدواج مجدد خانم رهنما و کشف حجاب نامداری گرفته شده بود و مربوط به نمایشی بود که رهنما در آن بازی کرده بود!
ولی ظاهراً مورد اخیری که ایشان اظهار نظر کرده است، به کلّ از حوزه‌ی صلاحیّت او و برنامه اش خارج بوده است و این اسباب تأسف است…

خیلی ممنون آقای شکر اللهی.
امیدوارم روزگاری برسد که امثال خانم سید نیا جدای از اظهار نظر در هر زمینه حکم تکفیر و حذف ندهند.

سید جان به نظرم نوشته‌ات خیلی عصبانی آمد. موج عصبانیت در جمله جمله نوشته‌ات خودش را بیرون میانداز. من زیاد من و تو نگاه نمیکنم، اما به نظر میاد نفوذ این تلویزیون در ایران به قدری زیاد است که لازم دونستی اینطور با عصبانیت و تندی جوابشون رو بدی.
یه موضوع رو بگم. من قصه نویسم. خوب میدونم تو قصه چه کارهایی مجاز هست و به ازادی بی حد و حصر در قصه اعتقاد کامل دارم. تاکید میکنم آزدی بی حد و حصر.
اما این قصه خیلی منو اذیت کرد. کاری به خشونت بی مورد توصیف شده در قصه ندارم. بیشتر به انگیزه روایت کار دارم. انگیزه روایت.
سالها قبل وقتی نوجوان بودم، عاشق در آوردن این گونه صحنه‌ها در قصه‌هایم بودم. یادم هست یه قصه نوشته بودم که یک کودک را در غذای نذری پختند و بین مردم پخش کردند. الان که به قصه آن سال‌هایِ خودم نگاه میکنم، میبینم انگیزه من فقط ایجاد حیرت در خواننده بود. یک جور ماجراجویی ادبی. بی ارزش.
من این قصه را خوندم. بی ارزش است این قصه. البته از دید من. از آن دوره مسابقه فکر می‌کنم ده یا دوازده قصه را خواندم و این قصه دوازدهمین بود و بعد از مطالعه آن تصمیم گرفتم بقیه قصه‌ها را نخوانم. این قصه جزو منتخبین بود و نمیدانم باقی قصه‌ها چه فاجعه‌ای بودند. اما یکبار دیگر همین قصه را بخوانید. اینبار با هدف پیدا کردن انگیزه روایت.
شما به خاطر یک قصه بی ارزش اینهمه عصبانی شدین.

عین یک کالت خشن و خطرناک توپیدید به این جوان مجری … انگار حوا به سیب ادم گاز زد و او را از بهشت راندند … چه خبر است؟

دیوانه زنجیری می شوید و چهارستون ارزش های تان در هم می ریزد… واقعا چرا؟

نویسنده این یادداشت داور ادبیات بیچاره ما هستند!؟ این همه نخوت و الیت گرایی و از ما بهترانی… سلیقه میلیونها انسان معمولی را صدها هزار کیلو خطاب کردن… تاسف انگیز است.

مجری جوان احساساتی شده از افزایش تجاوز یک شبیه سازی نادرست داشته … ولی این همه غیض توام با نخوت چرا اخر…

از فرصت استفاده نکردید و دلیل ممکنی که این مجری جوان و احتمالا خیلی های دیگر را به گمراهی در باره داستان بهرامی می کشد را توضیح دهید. فقط با تمام وجود و رگ های ضخیم و برافراشته گردن، از تقدس خدشه ناپذیر بهرامی دفاع کردید.

چرا اینطورید؟ شما و اکثریت کامنت گذاران فقط تحقیر کردید و توهین… تاسف انگیز است.
شما قرار است خلاق باشید. نماینده مهربانی و رفتار اجتماعِ الترناتیو … سازنده دنیایی که هنوز وجود ندارد … دنیای تخیلات زیبای شعور بشری…

همه وجود انسان می لرزد وقتی بفهمد این نوع ذهنیت نامهربان و شدیدا خودحق بین و سرشار از خشم و نخوت، هم تبدیل به داستان می شود و هم داوری …