بیزززز! یک صدای آشنا برای بیننده‌های یک مسابقه‌ی بسیار بسیار مشهورِ تلویزیونی با مخاطبانِ انبوهِ جهانی. آیا این‌جا شاهد شگفت‌زدگی «سایمون کاول» یا جیغ‌های هیجان‌زده‌ی «تیرا بنکس» خواهیم بود؟ نه! در این‌جا، امین حیایی لبخندهای یک‌وریِ همیشگی‌اش را تحویل‌مان می‌دهد و رؤیا نونهالی در…
آرمان ریاحی: به برناردو برتولوچی در ایتالیا لقب امپراتور داده بودند. خیلی‌ها او را مؤلّف می‌دانستند و برخی وارث نئورئالیسم. چه او را مؤلّف به‌حساب بیاوریم چه نه، و چه او را نئورئالیست بدانیم یا نه، این کارگردان ایتالیایی که سال‌های پایانی عمرش را روی…
حسین عرفانی از کشف‌های درخشانِ علی کسمایی، مدیر دوبلاژ نابغه‌ی سینما، بود. آرمان ریاحی: جای بسی تأسف که در روز ملّی سینما، این سینما یکی از برجسته‌ترین دوبلورهایش را از دست داد. تقارنی نمادین تا بدانیم جایگاه استعدادهای راستین را با رنگ و آرایش…
هیچ‌گاه جوان اوّل سینما نبود. در فضای انقلابی پس از انقلاب جایی برای سوپراستارهای جوان‌پسند در سینما دیده نشده بود. شاید به همین دلیل کارگردان‌های باقی‌مانده از موج نوی سینما به نسل انتظامی میدانی برای هنرنمایی دادند که پیش از آن امکانش نبود و…
در جهان ناصر ملک مطیعی خوشی‌های کودک‌مآبانه، سرمستی و ولنگاری و بی‌غمی راه نداشت. او مانند اسلاف خود فکر می‌کرد. همان پهلوانان و عیّاران بی‌هیاهویی که در شهرها و محلّه‌هایشان، حوزه‌های قدرت و قلمروها و شهرت خود را داشتند. باج‌خور و تَلَکه‌کن نبودند و…
آرمان ریاحی الف) کشف جنازه‌ی منتسب به رضاشاه در صحن حرم شاه‌عبدالعظیم حسنی پس از نزدیک به چهل سال ابهام یکی از مهمّ‌ترین و عجیب‌ترین خبرهایی بود که در این موقع می‌شد شنید. انگار تاریخ ـ هنوز معاصرـ را با همه‌ی زیروبم پر اعجابش…
آرمان ریاحی: نمی‌دانم آیا استیون هاوکینگ هیچ‌وقت به بدیل سینمایی خود در فیلم «دکتر استرنج‌لاو» با بازی تابناک پیتر سلرز فکر کرده بود یا نه. همان دانشمند معلولی که در سکانسی کوتاه از شاهکار استنلی کوبریک، با نام دوّم و عجیب «چگونه یاد گرفتم از…
آرمان ریاحی: مزخرفات فارسی کتاب پُرمایه و شادی ا‌ست. در گذشته آقای ابوالحسن نجفی «غلط ننویسیم» را با لحنی جدّی و آموزگارانه برای مخاطبانی نوشت که نویسندگی بخش مهمّی از کارشان بود؛ کتابی مرجع که هدفش آموزش دانشجوها، داستان‌نویس‌ها و روزنامه‌نگارها بود. ولی رضا…
هم جری لوئیس آن‌قدر پیر بود به‌هنگام مرگ و هم نسل ما آن‌قدر پا به سن گذاشته که خبر درگذشت او جز بر دل شماری از ما غبار غم ننشاند. غم که نه، تلنگری برای افتادن در تونل زمان و بازگشتِ آنی به دورانی…
وقتى در چنین روزی از سال ١٩٨٣ (سوّم مارس) «ژرژ رمى» معروف به هرژه از دنیا رفت، با داستان‌ها و مخلوقات دوست‌داشتنى‌اش دنیایی را به یادگار گذاشت که پیش از آن وجود نداشت. می‌گویند هرژه در اواخر عمر از مخلوقش، تن‌تن، زده شده بود و…
ترجمهی فارسی جستاری تلخ و درخشان از اسماعیل فصیح
