نویسنده‌ی مهمان: آزیتا قهرمانکتاب «زمین مادران» دومین رمان شهزاده سمرقندی ست که نشر «اچ‌اند‌اس‌مدیا» آن را منتشر کرده است. وقتی کتاب را دست گرفتم، پیش از همه، طرح آبستره‌ی روی جلد، شمایلی مینیاتوری از ترکیب چهره‌ی زن و غوزه‌ی پنبه، با نام کتاب برایم…
شیرینی زبان ـ ۱۴زمانی نه چندان دور، به کسانی که راحت و زیاد دروغ می‌بافتند، می‌گفتند «دروغ حناق نیست که بیخ گلوت رو بگیره.» ولی این مَثَل انگار در این روزگار بیشتر کاربرد دارد. دروغ که از بزرگ‌ترین گناهان دینی و آبروبرترین گناه‌های اجتماعی…
مطلب اختصاصی (بهترین گزینه برای اطلاع‌رسانی)در حمایت از داستان ایرانی و ترجمه‌های ادبی، ناشران و نویسندگان و مترجمانی که مایل اند به صورت مستقل، مطلبی در باره‌ی کتاب تازه، اعم از معرفی و مرور، نقد یا گفت‌وگو «به‌طور اختصاصی» در خوابگرد منتشر کنند، می‌توانند…
خبر خوب:۵۱ داستان‌نویس گرد هم آمده‌اند و انجمنی برپا کرده‌اند به نام «انجمن رمان ۵۱». نام گیرایی ست. اعضای این انجمن پیشتر دور هم جمع می‌شدند و از رمان‌های خودشان و دیگران می‌گفتند و یحتمل توی سر و کله‌ی هم می‌زدند. اما به مرور…
دومین نشست با موضوع «غلط و صحیح در زبان»، در روز چهارشنبه ۲۴ دی‌ماه ۹۳ با سخنرانی ابوالحسن نجفی و امید طبیب‌زاده برگزار شد. از استادِ ارجمند هومن عباسپور ممنونم که خواهش مرا در فرستادن این گزارش، بزرگوارانه اجابت کرد تا من و شمای…
چارلز دیکنز در ۳۲ سالگی، جی.کی.رولینگ در ۳۳ سالگی، موراکامی در ۳۴ سالگی، دن براون در ۴۰ سالگی، گابو در ۴۱ سالگی، تولستوی و پائولو کوئیلو در ۴۲ سالگی، جرج اورول در ۴۳ سالگی، الکساندر دوما و داستایفسکی در ۴۶ سالگی بهترین اثر خود…
شیرینی زبان ـ ۱۳راحت‌ترین جماعت در رسانه‌ها، جماعت ورزشی اند. روز و شبی نیست که روی آنتن تلویزیون یا روی کاغذِ روزنامه‌هایشان، با تراکتور ـ گاهی هم با تانک و بلدوزر ـ از روی هم رد نشوند. این جماعت آن قدر راحت اند که…
نویسنده‌ی مهمان: فائزه درخشانیمحمد یونس بین کارآفرینان اجتماعی در دنیا شخصیت شناخته‌شده‌ای ست: برنده‌ی جایزه‌ی صلح نوبل در سال ۲۰۰۶ به خاطر فعالیت‌هایی که برای مقابله با فقر انجام داده بود، به خصوص تأسیس بانک گرامین. طی چند سال اخیر، فعالان اجتماعی و مردم…
نویسنده‌ی مهمان: عرفان مجیبیکی از روزهای معمولی استوایی بود؛ از آن روزهای کشداری که آدم در یک فاصله‌ای از پنکه می‌نشیند که نه گرما ویرانش کند نه صدای یکنواخت پره‌ها. نشسته بودم پای کامپیوتر و داشتم سعی می‌کردم کاری برای خودم بتراشم تا توجیهی…
شیرینی زبان ـ ۱۲در روزگارِ هر نفر یک فیسبوک، خیلی‌ها دیگر وبلاگ نمی‌خوانند. من اما جزو این خیلی‌ها نیستم. شاید از دوازده سال پیش که وبلاگ «خوابگرد» را شروع کردم، توی رودربایستی خودم گیر کرده باشم که هنوز لابلای وبلاگ‌ها سینه‌خیز می‌روم. اما باطنش…
